۱۲۱) فضل و بزرگیِ فرزند:
* پیامبر صفرمود:
«إذا ماتَ الإنسانُ انقطعَ عملهُ إلاَّ منْ ثلاثٍ: صدقةٍ جاریةٍ أو علمٍ ینتفعُ بهِ أوْ ولدٍ صالحٍ یدعو لَهُ».(به روایت از مسلم).
«هرگاه انسان فوت کرد، اعمالش به پایان می‌رسد و قطع می‌شود مگر سه چیز: صدقه‌ای جاریه یا علمی که دیگران از آن بهره‌مند می‌شوند یا فرزندِ صالحی که برایِ او دعا کند».
* پیامبر صفرمود:
«إِنَّ اللَّهَ ﻷلَيَرْفَعُ الدَّرَجَةَ لِلْعَبْدِ الصَّالِحِ فِى الْجَنَّةِ فَيَقُولُ: يَارَبِّ أَنَّى لِى هَذِهِ فَيَقُولُ بِاسْتِغْفَارِ وَلَدِكَ لَكَ».(به روایتِ امام احمد و ابن ماجه و شیخ آلبانی آن را حسن دانسته است).
«خداوند، درجه‌یِ عبدِ صالح را در بهشت بالا می‌برد و او (با تعجّب) می‌گوید: ای پروردگارم، این از کجا به من رسیده است؟» و خداوند در جوابِ او می‌فرماید: به وسیله‌ی طلبِ بخشش فرزندت برایِ تو». در روایتِ بیهقی آمده است: «به وسیله‌ی دعایِ فرزندت برایِ تو».
پس بر هر پدر و مادری لازم است که فرزندانشان را صالح تربیت نمایند تا به این اجر و پاداشِ عظیم برسند و نیز شایسته است که هر فرزندی برایِ پدر و مادرش دعا کند زیرا این کار، کمترین و ساده‌ترین چیزی است که یک فرزند می‌تواند حق‌شناسانه به پدر و مادرش تقدیم کند. خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿وَقُل رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرٗا ٢٤﴾[الإسراء: ۲۴].
«بگو: ای پروردگارم، آنان را ببخشای و رحمت کن همان گونه که آنان مرا از کوچکی تربیت نمودند».