دوم: «وأودعته علم ما کان وما يکون إلى انقضاء خلقك»
یعنی: خدایا نزد محمدص ودیعه گذاشتی علم آنچه بوده و خواهد بود تا انقضاء جهانیان و مخلوقات. و این جمله با صد آیهی قرآن مخالف است، زیرا خداوند متعال یکجا میفرماید: ﴿يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ﴾[الأعراف: ۱۸۷]. «از تو دربارهی قیامت میپرسند که چه زمانی روی میدهد؟ بگو: علمش تنها نزد پروردگار من است». یعنی از تو از قیامت سوال میکنند بگو: من نمیدانم فقط علم آن نزد پروردگارم میباشد. و در آخر سورۀ لقمان فرموده: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡأَرۡحَامِۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسٞ مَّاذَا تَكۡسِبُ غَدٗاۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسُۢ بِأَيِّ أَرۡضٖ تَمُوتُۚ﴾[لقمان: ۳۴]. «همانا دانش (مربوط به زمان) قیامت، نزد الله است؛ (و اوست که) باران را فرو میفرستد و آنچه را که در رحمهاست، میداند و هیچکس نمیداند که فردا چه دستاوردی خواهد داشت و هیچکس نمیداند در کدامین سرزمین میمیرد»که علم این پنچ چیز را خدا مخصوص خود دانسته. و در سورۀ احقاف، آیهی: ۹ به رسول خود فرموده: ﴿قُلۡ مَا كُنتُ بِدۡعٗا مِّنَ ٱلرُّسُلِ وَمَآ أَدۡرِي مَا يُفۡعَلُ بِي وَلَا بِكُمۡۖ﴾«بگو: من از میان پیامبران، پدیدهی نوظهوری نیستم و نمیدانم با من و شما چه خواهد شد». و امیر المؤمنین علیسدر خطبه ۱۳۸ نهج البلاغه فرموده: «آن پنچ چیز در آیۀ لقمان را هیچکس نمیداند جز خدا». و آیات دیگر. و اگر رسول خدا همه چیز را میدانست در مسائلی که به او رجوع میشد فوری جواب میداد و احتیاج به انتظار وحی نبود پس این جمله با تاریخ نیز مخالف است.