آیات ۱۱۸ و ۱۱۹ سوره‌ی هود:
﴿وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ ٱلنَّاسَ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخۡتَلِفِينَ١١٨ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمۡۗ وَتَمَّتۡ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ أَجۡمَعِينَ١١٩﴾[هود: ۱۱۸-۱۱۹].
«و اگر پروردگارت می‌خواست، مردم را امتی واحد و یکپارچه قرار می‌داد؛ ولی مردم همواره در اختلافند. مگر کسانی که پروردگارت به آن‌ها رحم کند؛ و برای همین آن‌ها را آفریده است. و سخن و فرمانِ حتمی پروردگارت بر این رفته است که دوزخ را از همه‌ی سرکشان جن و انس پُر خواهم کرد».
طبق این آیه همیشه اختلاف خواهد بود و یک امامی که همه را متّحد به اسلام کند که دیگر کافری نباشد امکان ندارد. و البتّه آیات دیگری نیز در این موضوع آمده است. ولی ما به همین چند آیه اکتفا می‌کنیم.