مدت غیبت مهدی
در مورد مدت غیبت مهدی نیز اقوال و گفته‌های متعدد و مختلفی وجود دارند. در روایتی دروغین منسوب به امیر المؤمنین علی بن ابی طالبسادعا شده که ایشان در مورد مدت غیبت مهدی فرموده‌اند: «شش روز و یا شش ماه و یا شش سال» [۱۹۰].
جای هیچ شک و تردیدی وجود ندارد که سبب جعل اینگونه روایات، آرامش بخشیدن به قلب‌های حیران و سرگردان شیعیان بوده که وفات حسن عسکری بدون بجا گذاشتن خلفی از خود، آن‌ها را مات و مبهوت ساخته. دجالان روایاتی این‌چنین از خود سراییده‌اند تا به شیعیان بگویند: مدت غیبت امام زمان بیشتر از شش سال نخواهد بود. شما این مدت اندک را صبر کنید تا امامتان ظهور کرده و دنیا را تحت فرمان خود در آورد.
اما شش سال گذشته و امام غائب همچنان غائب ماند. دجالان ناچارا شش سال را به هفتاد سال تمدید کردند. و این هفتاد سال نیز سپری شد و آب از آب تکان نخورد. اینبار دجالان وعده‌ی صدو چهل سال‌های به شیعیان دادند. اما صدو چهل سال نیز گذشته و امام قیام نکرد. این وعده‌های سر خرمنی که دروغ بودن آن‌ها یکی پس از دیگری آشکار می‌شد شیعیان را نسبت به وجود شخصی بنام امام زمان بیشتر مشکوک ساخت. این مسأله سبب گشت دجالان پس از این، وقتی را برای ظهور امام غائب معین نکنند و ظهور او را به وقت مناسب موکول سازند [۱۹۱]. در برخی از روایات صریحا ذکر شده این وعده‌های سر خرمنی برای دلگرم نگاه داشتن شیعیان و به بازی گرفتن آن‌ها بوده است. در یکی از این روایات گفته شده: «اگر به مردم گفته می‌شد امام پس از دویست و یا سیصد سال ظهور خواهد کرد، بسیاری از آن‌ها از اسلام مرتد می‌شدند. به همین سبب به آن‌ها گفته شد غیبت امام زیاد طول نخواهد کشید و ایشان به زودی ظهور خواهد کرد. و بدین ترتیب با دادن وعده‌های فرج و پیروزی قریب، مردم را استوار نگاه داشتند» [۱۹۲].
[۱۹۰] اصول كافی، كلینی: ۱/۳۳۸ (چاپ سابق الذكر). [۱۹۱] اصول كافی (با شرح مازندارانی) ۶/۳۱۴. الغیبه، طوسی ص ۲۶۳ (چاپ سابق الذكر). الغیبه، نعمانی ص ۱۹۷ (چاپ سابق الذكر). [۱۹۲] اصول كافی، كلینی ۱/۳۶۹ (چاپ سابق الذكر). الغیبه، نعمانی، ص ۱۹۸ (چاپ سابق الذكر). الغیبه، طوسی ص ۲۰۷- ۲۰۸ (چاپ سابق الذكر). بحار الانوار، مجلسی ۵۲/۱۰۲ (چاپ سابق الذكر).