شیعه اثنا عشری از همه جا از همه چیز

دعای عشرات:

یکی از دعاهای مجعول همین دعای عشرات است. سند آن بسیار معیوب است. یکی از رُوات این دعا «حسن بن فضّال» واقفی، و راوی دیگر «حسن بن الجَهم» است (که دعا را از فرد مجهولی راویت کرده علاوه براین معلوم نیست که فرد مجهول آن را از «حسن بن محبوب» نقل کرده یا فرد دیگری!! (این هم شد سند؟!) متن حدیث نیز واضح‌ترین دلیل بر مجعولیّت آن است؛ زیرا می‌گوید این دعا را أئمّه پنهان کرده و به غیرخودشان و یا شیعیان تعلیم نمی‌دادند! به علاوه اینکه برای این دعا ثواب‌های عجیب و غریب قائل شده و مدّعی است خوانندۀ دعا شهید می‌میرد و هر روز یک ملیون حسنه و یک ملیون درجه برایش نوشته شده و یک ملیون سیّئه از او محو می‌شود و عرش و کرسی برایش استغفار می‌کنند و . . . هکذا.

اینک متن دعا را ببینیم: در این دعا مانند دعای بی‌سند روز جمعه (ص ۲۶ که منقول است از ملحقات صحیفه و یا فصل ۱۷ مصباح کفعمی) با اینکه گفته است: «كَفى بِكَ شهيداً»«خدایا شاهد بودن تو کافی است» ولی به این قول خود پایبند نمانده و می‌گوید: «وأُشهِدُ ملائكتَكَ وأنبيائَكَ ورُسُلك وحَمَلَةَ عرشكَ وسُكّانَ سماواتك وأرضك وجميعَ خلقك» «فرشتگانت را، پیامبران و فرستادگانت را، و حاملین عرشت را، و ساکین آسمان‌ها و زمینت را و همۀ مخلوقین تو را شاهد می‌گیرم»! آیا ممکن است امام حیوانات را شاهد خود بگیرد؟ یا کسانی را که سال‌ها قبل از وی از دنیا رفته‌اند شاهد خود قرار دهد؟ قطعاً امام چنین نمی‌گوید. آیا جمیع مخلوقین و ساکنین زمین و آسمان و انبیاء و رسل اقرار او را می‌شنوند تا گواه او باشند؟ اگر نامبردگان را مانند خدا سمیع و بصیر می‌داند این جملات نا صحیح و شرک آمیز است و مسلمان چنین عقیده‌ای ندارد. سپس مذهب خود را در دعا وارد کرده و در واقع مقصود اصلی از جعل این دعا همین بوده که به بهانۀ دعا، مذهب خود را به گردن أئمّه أهل بیت بیندازد و آن‌ها را «حُجّة الله»قلمداد کند، گرچه آن بزرگواران راضی نباشند و این قول را بدعت بدانند! چنان‌که علیسفرموده: «تَمَّت بِنَبِيِّنا محمّدٍ حُجَّتُه»«با پیامبر ما محمدصحجّت خدا پایان پذیرفت» (نهج البلاغه، خطبۀ ۹۱) بنابراین أئمه حُجّة الله نیستند و کسی جز انبیاء، برگزیده از جانب خدا نیست.