شیعه اثنا عشری از همه جا از همه چیز

هجدهم: جملۀ «يابن الحجج البالغات»

در این جمله امام را فرزند حجّت‌های بالغه قرار داده در صورتی که به صریح قرآن پس از انبیاء هیچکس حجّت نیست چه عالم باشد چه جاهل چه امام باشد و چه مأموم؛ زیرا درسوره‌ی نساء آیۀ ۱۶۵ فرموده: ﴿رُّسُلٗا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى ٱللَّهِ حُجَّةُۢ بَعۡدَ ٱلرُّسُلِۚ﴾[النساء: ۱۶۵]. «پیامبرانی مژده رسان و بیم‌دهنده (برانگیخیتم) تا مردم پس از ارسال پیامبران، عذر و بهانه‌ای در برابر الله نداشته باشند». و به اضافه امام صادق چنان که در باب عقل و جهل روایت کرده می‌فرماید: حجت خدا بر بندگان دو حجت است: حجت باطنی که عقل باشد و حجت ظاهری که انبیاء باشند و غیر از این حجتی را بیان نکرده و این حدیث موافق قرآن است. حال حجت به هر معنی که باشد حجت ظاهری فقط انبیا می‌باشند و هر امامی باید راوی قول رسول و یا ناقل قول خدا باشد.