نگرشی نو به تاریخ صدر اسلام

معركه صفّین سال سی و هفت:

معاویه از بیعت کردن با علی امتناع ورزید و گفت تا قاتلان عثمان قصاص نشوند بیعت نخواهم کرد، وقتی علیسکار لشکر جمل را تمام کرد گفت: معاویه باید الان بیعت کند، و لشکری برای جنگیدن با معاویه آماده کرد و گفت یا بیعت کند و یا با او می‌جنگم و علی با لشکری صد هزار نفری به سوی صفین در شام حرکت کرد، وقتی معاویه خبر شد که علی برای جنگیدن با او حرکت کرده است بر منبر بالا رفت و گفت: علی همراه با اهل عراق به سوی شما می‌آید نظرتان چیست؟ مردم سرهایشان را پایین انداختند و سکوت کردند آنگاه ذو الکلاع الحمیری بلند شد و گفت: شما نظر بدهید و ما اقدام می‌کنیم، مردم همه ساکت بودند.

و علی بالای منبر رفت و بعد از حمد و ستایش خدا گفت: معاویه همراه با اهل شام به جنگ شما می‌آید نظرتان چیست؟ اهل مسجد غوغا کردند، و می‌گفتند ای امیر المؤمنین چنین است و چنان ..... نظر ما این است. چون افراد زیادی حرف می‌زدند و هیاهو زیاد بود علی سخن آنها را متوجه نشد و از منبر پایین آمد در حالی که می‌گفت: إنا لله وإنا إلیه راجعون [۱۵٩].

پس اهل شام آن گونه بودند و عراقی‌ها چنین حالتی داشتند، اهل شام اطاعت می‌کردند، و عراقی‌ها چنان که بیان شد هرج و مرج درست می‌کردند، و همین‌ها بودند که بعداً با علی جنگیدند و اوسرا کشتند. خلاصه اینکه در صفر سال سی و هفت هجری علیسبه صفین رسید.

[۱۵٩] تاریخ الاسلام، عهد الخلفاء الراشدین ص ۵۴۰.