٩- در صفحه ۶۳-۲۴ تیجانی می‌گوید:
«ما اهل سنت و جماعت معتقدیم که او (پیامبرص) تنها در تبلیغ قرآن معصوم است».
چه کسی نمایندگی اهل سنت و جماعت را به تو داد تا با زبان آن‌ها صحبت کنی؟ نه، سوگند به خداوندأنه قبل از شیعه شدن از اهل سنت بودی و نه بعد از شیعه شدن از اهل سنت هستی [۳۲].
ما این حق را داریم که از تیجانی بخواهیم تا برای ما مرجعی را که این سخن اهل سنت را از آن گرفته است، ذکر کند.
اعتقاد اهل سنت و جماعت در مورد عصمت اینست که پیامبرصدر تبلیغ معصوم هستند چه این تبلیغ در کتاب‌ها باشد و چه در چیز دیگری، چنانچه بعنوان مثال رسول خدا محمدصدر تبلیغ قرآن و سنت معصوم است.
﴿وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ ٣ إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ ٤﴾[النجم: ۳-۴].
«یعنی پیامبر خدا از هوی و هوس صحبت نمی‌کند بلکه صحبت او وحیی است که از طرف خداوند به او وحی می‌شود».
پس قرآن وسنت هر دو وحی هستند و فرق بین قرآن و سنت اینست که قرآن کلام خدا است و سنت کلام رسول خداصاست و فرق‌های دیگری وجود دارد که اینجا مجال ذکر آن‌ها نیست.
پس اهل سنت معتقد به عصمت پیامبرصدر تبلیغ هستند، تبلیغ قرآن یا سنت باشد، فرقی نمی‌کند همچنین معتقد به عصمت رسول خداصو پیامبران دیگر از گناهان کبیره و امور خلاف مروت هستند و در مورد عصمت پیامبرصاز گناهان صغیره اختلاف نظر دارند و صحیح این است که گناهان صغیره از پیامبر سر می‌زند اما به دلائل زیر بر این گناهان ثابت نیماند: خداوند می‌فرماید:
۱- ﴿وَعَصَىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ﴾[طه: ۱۲۱].
«آدم پرورد گارش را نافرمانی کرد در نتیجه راه را گم کرد».
و درباره پیامبرصمی‌فرماید:
۲- ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَآ أَحَلَّ ٱللَّهُ لَكَ﴾[التحریم: ۱].
«ای پیامبر چرا آنچه خداوند برایت حلال کرده حرام می‌کنی»؟.
و درباره رسول خداصمی‌فرماید:
۳- ﴿عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ ١ أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ ٢﴾[عبس: ۱-۲].
«چهره درهم کشید و روی گرانی کرد هنگامی‌که فرد نابینا آمد».
۴- و در بارهء حضرت موسی÷می‌فرماید:
﴿وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِ﴾[الأعراف: ۱۵۰].
«الواح (صفحاتی که در آن‌ها تورات نوشته شده بود) را انداخت و سر برادرش را گرفت و به طرف خودش می‌کشید».
۵- و می‌فرماید:
﴿مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُۥٓ أَسۡرَىٰ﴾[الأنفال: ۶٧].
«پیامبر نمی‌تواند اسیر داشته باشد. . . .».
۶- و می‌فرماید:
﴿وَتَخۡشَى ٱلنَّاسَ وَٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخۡشَىٰهُ﴾[الأحزاب: ۳٧].
«و از مردم می‌ترسی و خداوند مستحق‌تر است که از او بترسی».
٧- و می‌فرماید:
﴿فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ ١٤٣ لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ ١٤٤﴾[الصافات: ۱۴۳-۱۴۴]. «اگر او (یعنی حضرت یونس÷) تسبیح نمی‌گفت در شکم ماهی تا روز قیامت باقی می‌ماند».
۸- و می‌فرماید:
﴿وَظَنَّ دَاوُۥدُ أَنَّمَا فَتَنَّٰهُ فَٱسۡتَغۡفَرَ رَبَّهُۥ وَخَرَّۤ رَاكِعٗاۤ وَأَنَابَ۩﴾[ص: ۲۴].
«داود دانست که ما او را آزمایش کردیم پس از پرودگارش مغفرت خواست و به رکوع افتاد و انابت و رجوع نمود».
٩- و می‌فرماید:
﴿عَفَا ٱللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمۡ﴾[التوبة: ۴۳].
«خداوند از تو گذشت نمود چرا به آن‌ها اجازه دادی»؟.
۱۰- و می‌فرماید:
﴿قَالَ يَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَيۡسَ مِنۡ أَهۡلِكَۖ إِنَّهُۥ عَمَلٌ غَيۡرُ صَٰلِحٖۖ فَلَا تَسَۡٔلۡنِ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۖ إِنِّيٓ أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ ٤٦﴾[هود: ۴۶].
«خداوند گفت: ای نوح او از اهل تو نیست زیرا نیکوکار نیست آنچه به آن علم نداری از من سؤال نکن من تو را نصیحت می‌کنم از اینکه از نادانان باشی».
قاضی عیاض می‌گوید: مسلمانان اجماع نموده‌اند، پیامبران از فواحش و گناهان کبیره‌ای که باعث هلاکت می‌شوند معصوم‌اند. و همچنین هیچ اختلافی نیست در اینکه پیامبران از کتمان رسالت و کوتاهی در تبلیغ معصوم‌اند.
اما گروهی از سلف و غیر سلف سرزدن گناهان صغیره را از انبیاء جائز دانسته‌اند و گروهی دیگر از محققین و متکلمین معتقد به عصمت انبیاء از گناهان صغیره هستند همانطوریکه از گناهان کبیره معصومند. و بعضی از ائمۀ ما می‌گویند: بنابر هر دو قول، در این اختلافی نیست که آن‌ها از تکرار و کثرت گناهان صغیره معصومند و همچنین از انجام صغیره‌ای که حشمت آن‌ها را از بین ببرد و مروت آن‌ها را ساقط نماید و باعث تحقیر شود معصومند. اینها مسائلی هستند که انبیاء از آن‌ها معصومند و بر این مطلب اجماع شده است [۳۳].
و همچنین می‌گوید: ای خواننده! برای تو با آنچه ما گفتیم حق واضح و آشکار گردید که پیامبرصاز جهل به خداوندأ و صفات آن معصوم است و همچنین معصوم است از اینکه حالتی داشته باشد که با علم اجمالی در مورد ذات و صفات خداوندأ منافات داشته باشد این عصمت بعد از نبوت با عقل و اجماع ثابت است و قبل از نبوت با دلائل سمعی و نقلی ثابت است و همچنین بطور قطعی عقلاً و شرعاً معصوم است از اینکه چیزی از امور شرع را بیان نماید یا از امور وحی از طرف خداأ تبلیغ نماید و آن را نداند و از اموری مثل دروغ و وعده خلافی عمدی و غیر عمدی از هنگامی که خداوند او را به رسالت و نبوت انتخاب نموده، معصوم است و این امور باشرع و اجماع و برهان و دلیل بر وی محال است و پیامبر، از این امور، قبل از نبوت هم بطور قطعی پاک و مبرا است و از گناهان کبیره با اجماع پاک است و تحقیق اینست که از گناهان صغیره هم پاک است. و از ادامه سهو، غفلت و استمرار خطا و فراموشی در آنچه برای امت تشریع کرده است پاک و مبر است و همچنین پیامبر در تمام حالات اعم از خوشنودی، خشم، جدیت و شوخی معصوم است [۳۴].
[۳۲] آنطور که در کتابش «اهل سنت واقعی» ادعا می‌کند وبزودی پاسخ به آن در همین کتاب خواهد آمد. [۳۳] مختصر از کتاب الشفاء: ۲|٧۸۴. [۳۴] الشفاء: ۲/۸۴۸.