۶- و تیجانی در ج ۱، صفحه ٩۱ می‌گوید:
ولی به هرحال، نمی‌شود از عقیده و نظر او نسبت به سایر رسالت گذشت چه او، از عقیده پدرش مستثتی نبود و او شیر هند جگر خواری را خورده بود که مشهور به فساد [۲۰۴]و فسق و تباهی بود.
خداوند می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡغَٰفِلَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ لُعِنُواْ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ ٢٣﴾[النور: ۲۳]. «کسانیکه زنان پاکدامن بی‌خبر ومؤمن را تهمت می‌زنند، در دنیا وآخرت لعنت شده‌اند و عذابی بزرگ در انتظار آنهاست».
این‌چنین زنان مسلمان را متهم به فساد، فسق وتباهی می‌کند و این، کار از قومی که دین‌شان مبنی بر لعنت، نفرین سب و شتم و طعن در ناموس و شرف انسان‌ها است، جای تعجب ندارد اینهمه سب وشتم و لعن و تهمت که میان شیعه وجود دارد، در هیچ دینی بر این کره‌ای خاکی وجود ندارد.
و اینک جرات آن‌ها را بر ناموس و شرف مردم را در ضمن این مثال‌ها بنگرید:
۱- از حضرت علی بن ابی‌طالبسروایت می‌کنند که او، پیش چشم رسول خدا، با حضرت عائشهلدر یک رختخواب و یک لحاف می‌خوابید [۲۰۵].
۲- روایت می‌کنند که عمر بن خطاب دچار مریضی در دبرش بود که فقط با آب مردان آرامش می‌یافت [۲۰۶].
۳- عثمان از کسانی بود که با او بازی می‌شد و مخنث بود [۲۰٧] (شبیه زن‌ها بود و صفات زنانه داشت).
۴- مادر طلحه بن عبیدالله پرچمی (برای اعلان زنا) داشت، طلحه را بدنیا آورد، مردم اختلاف کردند که طلحه فرزند چه کسی است او عبیدالله را انتخاب کرد و طلحه را به او نسبت داد [۲۰۸].
۵- عمر وبن عاص: هو العاص بن العاص ابن العاهرة الماکر الخبیث [۲۰٩]. (او نافرمان فرزند نا فرمان زن فاسد، آن انسان مکار و خبیث).
۶- روایت می‌کنند که ام المومنین حضرت عائشهل، چهل درهم از راه خیانت جمع‌آوری کرد [۲۱۰].
و چیز‌های دیگر از قبیل بدزبانی و عیب‌جویی در شرف و ناموس، نزد شیعه بسیار است. سوگند به خدا که افراد حلال زاده چنین سخنانی نمی‌گویند. ابو سفیان مسلمان شد و اسلامش، خوب و نیکو گردید و خدا می‌فرماید: ﴿ وَلَا تَقُولُواْ لِمَنۡ أَلۡقَىٰٓ إِلَيۡكُمُ ٱلسَّلَٰمَ لَسۡتَ مُؤۡمِنٗا﴾[النساء: ٩۴]. «و کسی که به شما سلام کرد، مگوئید تو مومن نیستی».
هند معروف به فحشاء و فجور نبود بلکه او درمیان جمعی از زنان با پیامبر خداصبیعت نمود، پیامبر خداصاین آیه را برای آن‌ها تلاوت نمود:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ يُبَايِعۡنَكَ عَلَىٰٓ أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡٔٗا وَلَا يَسۡرِقۡنَ وَلَا يَزۡنِينَ وَلَا يَقۡتُلۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ وَلَا يَأۡتِينَ بِبُهۡتَٰنٖ يَفۡتَرِينَهُۥ بَيۡنَ أَيۡدِيهِنَّ وَأَرۡجُلِهِنَّ وَلَا يَعۡصِينَكَ فِي مَعۡرُوفٖ فَبَايِعۡهُنَّ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُنَّ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ ١٢﴾[الـممتحنة: ۱۲].
«ای پیامبر! هنگامی که زنان مومن پیش تو می‌آیند تا باتو بیعت کنند و پیمان ببندند بر اینکه چیزی را شریک خدا نسازند، دزدی نکنند، مرتکب زنا نشوند، فرزندان‌شان را نکشند واز پیش خود تهمت نزنند ودر کارنیکی، ازتو نافرمانی نکنند، با ایشان بیعت کن و برای‌شان از خداوند آمرزش بخواه. مسلماً خداوند بخشنده و مهربان است».
بعد از تلاوت این آیه، هند گفت: ای رسول خدا! آیا زن آزاده هم مرتکب زنا می‌شود؟! [۲۱۱].
[۲۰۴] در متن عربی اینجا «العهر» آمده که به معنی زنا است. علیه من الله ما یستحق. (مترجم) [۲۰۵] بحارالأنوار: ۴۰/۲. [۲۰۶] الأنوار النعمانیة: ۱/۶۳. [۲۰٧] الصراط الـمستقیم: ۳/۳۰. [۲۰۸] الطرائف ابن طاووس: ۴٩۵. [۲۰٩] فی ظلال التشیع به نقل از أورجز الخطاب، ص: ۱۵۴. [۲۱۰] مشارق أنوار الیقین: ۸۶. [۲۱۱] تفسیر الطبری: ۲۸/۵۱.