۱٩- و در صفحه ۳۳۸ می‌گوید:
به تحقیق که اصحاب ارجمند پیامبرصدر دوران حکومت‌های مستبد، عمل به تقیه کردند مانند دوران امثال معاویه که هرکه از نفرین ولعن علی بن ابی‌طالب، امتناع می‌ورزید، او را به قتل می‌رساند.
تیجانی در عبارت فوق سه ادعاء نموده است:
یکی> اینکه صحابه -رضوان الله عليهم- با حضرت معاویه به تقیه عمل می‌کردند.
دوم: اینکه معاویه فردی ستمگر بوده است.
سوم: اینکه هر کس از دشنام دادن حضرت علی خودداری می‌کرد معاویه وی را به قتل می‌رساند.
ادعای اول: درست نیست و تیجانی نمی‌تواند یک مورد بعنوان مثال بیاورد و بهترین دلیل بر دروغ بودن آن موضع‌گیری احنف بن قیس، حجر بن عدی و دیگران در آن زمان است.
و ادعای دوم: اگر حضرت معاویه ظالم بود پس چگونه حضرت حسن به نفع او کناره‌گیری نمود و سرنوشت امت را بدست مرد ستمگری سپرد تا آن‌ها را به بدترین وجه شکنجه نماید. در نتیجه فرجام این کار به حسن بن علیببرمی‌گردد و حضرت حسین چگونه با فردی ستمگر بیعت کرد. و صحیح اینست که او فردی ستمگر نبود بلکه از بهترین زمامداران در دوران زمامداریش و از بهترین پادشاهان در دوران پادشاهی‌اش بود -خداوند او را رحمت کند-. با این همه، او معصوم نبود.
ادعای سوم، دروغ محض است. تیجانی، بلکه هیچ شیعه‌ای در روی زمین از پیروان و تصدیق کنندگان وی نمی‌توانند برای این دروغ یک نمونه ذکر کنند.