۲٧- در صفحه ۱۲۶ می‌گوید:
«و محبت و مودتشان را بر هر مسلمانی در مقابل پاداش رسالت محمدی واجب دانسته».
هدف تیجانی اینست که: محبت اهل بیت، پاداش رسالت محمدی است و به این آیه استدلال می‌کند که خداوند می‌فرماید:
﴿قُل لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾[الشوری: ۳۳].
از حضرت ابن عباسبپرسیده شد. سعید بن جبیر می‌گوید: من گفتم معنی‌اش اینست که یعنی هیچ اجری نمی‌خواهم مگر اینکه به خویشاوندان محمد، محبت کنید. حضرت عبدالله بن عباس می‌فرمودند: در قضاوت عجله نمودی، هیچ گروهی از قریش نیست. مگر اینکه رسول خداصبا آن‌ها قرابت و خویشاوندی دارد. سپس ابن عباسبفرمود: معنی آیه چنین است. که از شما، پاداش رسالتم را نمی‌خواهم فقط بخاطر خویشاوندی که بین من و شما است با من محبت کنید [۶٩].
ابن تیمیه/می‌فرماید: دلیل آن، اینست که خداوند نفرمود:«الا الـمودة لذوي القربى». «مگر محبت خویشاوندی» چنانچه خداوند در این آیه می‌فرماید:
﴿وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا غَنِمۡتُم مِّن شَيۡءٖ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُۥ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾[الأنفال: ۴۱].
«آنچه شما غنیمت می‌گیرید، خمس آن، از آن خدا، رسول خدا و خویشاوندان رسول خدا است».
و این مفهوم از اینجا، آشکار‌تر می‌شود که رسول خداصبرای رسالتش اصلاً پاداش نمی‌خواهد بلکه پاداش او را خداوند می‌دهد همچنانکه پیامبران دیگر این سخن را می‌گفتند و رسول خدا کامل‌ترین آن‌ها ست [٧۰]و تمام آیاتی که در قرآن در مورد حقوق خویشاوندان پیامبر و خویشاوندان انسانها وارد شده است در آن‌ها کلمه: ﴿ذَوِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾«خویشاوندان»آمده است و کلمه: ﴿فِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾که بمعنی «خویشاوندی»است نیامده است. علاوه بر این پیامبرصبطور قطع برای رسالت و پیامبریش، (از مردم) پاداش نمی‌خواهد بلکه اجر و پاداش خودش را از خداوندأ می‌خواهد چنانچه در قرآن کریم آمده است.
﴿قُلۡ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُتَكَلِّفِينَ ٨٦﴾[ص: ۸۶].
«ای رسول خدا! به مردم بگو من در مقابل تبلیغ رسالتم از شما پاداشی نمی‌خواهم و از طرف خود چیزی نمی‌گویم».
در جائی دیگر خداوندأ می‌فرماید:
﴿قُلۡ مَا سَأَلۡتُكُم مِّنۡ أَجۡرٖ فَهُوَ لَكُمۡۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ﴾[سبأ: ۴٧].
«ای رسول خدا! به مردم بگو پاداشی که از شما خواستم، برای خودتان باشد، فقط خداوند پاداشم را می‌دهد».
همچنین خداوندأ می‌فرماید:
﴿وَمَا تَسَۡٔلُهُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ ١٠٤﴾[یوسف: ۱۰۴].
«و تو از مردم در برابر تبلیغ رسالت، پاداشی نمی‌خواهی و این قرآن فقط یاد‌آوری برای جهانیان است».
﴿قُلۡ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا ٥٧﴾[الفرقان: ۵٧].
«ای رسول خدا به مردم بگو: من در برابر تبلیغ رسالتم از شما پاداشی نمی‌خواهم مگر کسی که بخواهد راه خدا را انتخاب نماید». (یعنی هدایت شما کافی است مزدی دیگر از شما نمی‌خواهم).
و در پایان باید گفت: محبت اهل بیت، پاداش رسالت نیست بلکه محبت آن‌ها از اموری است که خداوندأ ما را به آن دستور داده و امر کره است.
[۶٩] فتح الباری -کتاب التفسیر- باب: الا الـمودة فی القربی حدیث شماره: ۴۸۱۸. [٧۰] منهاج السنة: ج ۴، ص:۲۵.