۱۶- تیجانی در صفحه ٩۲ میگوید:
«و باقر صدر گفت: و اینکه اولیاء و ائمه را دعا میکنند به این خاطر است که وسیلهای نزد خدا باشند و این هرگز شرک نیست و مسلمانان چه شیعه چه سنی از زمان حضرت رسول تا امروز، بر این امر اتفاق عقیده دارند، به استثنای وهابیت و علمای سعودی -همانگونه که یادآور شدی- و اینها با مذهب جدیدشان که در این قرن پیدا شد، مخالفت با اجماع مسلمین میکنند و با این اعتقاد بود که میان مسلمین فتنهانگیزی کردند و خون مسلمانان را مباح دانستند و آنها را تکفیر نمودند.
این تیمیه میفرماید: کسانیکه پیامبران و صالحین را بعد از مرگ آنها در کنار قبورشان یا جاهای دیگر صدا میکنند جزء مشرکینی هستند که غیر خدا را صدا میکنند، مانند کسانیکه ستارگان را صدا میکنند مانند کسانی که فرشتگان و پیامبران را ارباب قرار دادهاند. خداوند میفرماید:
﴿مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤۡتِيَهُ ٱللَّهُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادٗا لِّي مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَٰكِن كُونُواْ رَبَّٰنِيِّۧنَ بِمَا كُنتُمۡ تُعَلِّمُونَ ٱلۡكِتَٰبَ وَبِمَا كُنتُمۡ تَدۡرُسُونَ ٧٩ وَلَا يَأۡمُرَكُمۡ أَن تَتَّخِذُواْ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ وَٱلنَّبِيِّۧنَ أَرۡبَابًاۗ أَيَأۡمُرُكُم بِٱلۡكُفۡرِ بَعۡدَ إِذۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ ٨٠﴾[آلعمران: ٧٩-۸۰].
«برای بشر مناسب نیست که خداوند به او کتاب، حکم و نبوت بدهد سپس به مردم بگوید بجز خداوند، بندگان من شوید بلکه به مردم میگوید: باکتابی که آموختهاید و یاد دادهاید و درسی که خواندهاید، مردمی خدایی و ربانی باشید و به شما دستور نمیدهد که فرشتگان و پیامبران را به خدایی بگیرید آیا شما را دستور به کفر میدهد بعد از اینکه مسلمان شدهاید».
و خداوند میفرماید:
﴿ قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِهِۦ فَلَا يَمۡلِكُونَ كَشۡفَ ٱلضُّرِّ عَنكُمۡ وَلَا تَحۡوِيلًا ٥٦ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ يَبۡتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلۡوَسِيلَةَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ وَيَرۡجُونَ رَحۡمَتَهُۥ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُۥٓۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحۡذُورٗا ٥٧﴾[الإسراء: ۵۶-۵٧].
«ای پیامبر به مشرکین بگو، افرادی را که بجز خداوند، شایسته میدانید، صدا کنید آنها توانایی دفع ضرر و زیان را از شما ندارند و نمیتوانند وضعیت شما را تغییر دهند: آن کسانی را که مشرکین آنها را صدا میکنند آنها خودشان برای تقرب به پروردگار عبادات را وسیله قرار میدهند و امید وار به رحمت خداوند و از عذاب او هراسناکند زیرا از عذاب خداوند باید پرهیز کرد».
و خداوند میفرماید:
﴿وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ فِي مَا هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ كَٰذِبٞ كَفَّارٞ﴾[الزمر: ۳].
«کسانیکه بجز خداوند، افراد دیگر را ولی و دوست گرفتهاند ومی گویند ما آنها را عبادت نمیکنیم مگر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند، خداوند روز قیامت در آنچه آنها اختلاف کردهاند فیصله خواهد کرد و خداوند دروغگوی کفر پیشه را هدایت نمیکند».
و خداوند میفرماید:
﴿قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَمۡلِكُونَ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا لَهُمۡ فِيهِمَا مِن شِرۡكٖ وَمَا لَهُۥ مِنۡهُم مِّن ظَهِيرٖ ٢٢ وَلَا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ عِندَهُۥٓ إِلَّا لِمَنۡ أَذِنَ لَهُۥۚ﴾[سبأ: ۲۲-۲۳].
«ای پیامبر به مشرکان بگو: کسانی را که بجز خداوند، معبود میپندارید آنها به اندازه یک ذره از آسمان و زمین را مالک نیستند و در آسمان و زمین هیچگونه مشارکتی ندارند و هیچ کدام از آنها یار و یاور خدا وند (در خلقت ) نبوده است».
و خداوند میفرماید: ﴿وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمۡ وَلَا يَنفَعُهُمۡ وَيَقُولُونَ هَٰٓؤُلَآءِ شُفَعَٰٓؤُنَا عِندَ ٱللَّهِۚ قُلۡ أَتُنَبُِّٔونَ ٱللَّهَ بِمَا لَا يَعۡلَمُ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ١٨﴾[یونس: ۱۸].
«آنها غیر از خداوند چیزهایی را پرستش میکنند که ضرر و نفعی به آنها نمیرساند و میگویند: اینها نزد خداوند برای ما شفاعت میکنند بگو: آیا خداوند را از وجود چیزهایی با خبر میسازید که خداوند در آسمانها و زمین از آنها سراغی ندارد، خداوند پاک و بالاتر از آن چیزهایی است که مشرکین، شریک او قرار میدهند».
و سؤال اینجاست که چه فرقی میان فعل شیعه و مشرکین وجود دارد؟
امثال این آیات در قرآن بسیار است که از صدا کردن غیر خدا نهی شده است اگرچه غیر خدا، فرشتگان، پیامبران و یا چیزهای دیگر باشند این شرک است بر عکس، اگر در حیات کسی، از او دعاء و شفاعت بخواهیم شرک نیست [۵۳].
و از سلف صالح اعم از صحابهشتابعین و تبع تابعین چیزی غیر از این به ثبوت نرسیده است.
پس آیا آنچه صدر و تیجانی میگوید که بجز وهابیت کسی دیگر چنین سخنی نگفته است حقیقت است یا باطل و دروغ است؟
[۵۳] باتصرف از کتاب: قاعدة جلیلة فی التوسل والوسیلة: ۲۱٧-۲۲۰.