۲- یافته‌های فضایی
از مطالعات علمی و نجوم شناسی، چنین بر می‌آید که ممکن است تعداد ستارگان آسمان با تمام ماسه‌های سواحل دریاها، برابر باشد. تعدادی از ستارگان و سیاره‌ها، حجم بزرگ‌تری از زمین ندارند؛ اما اکثر ستارگان، چنان حجیم و بزرگ هستند که چندین زمین را در خود جای می‌دهند. برخی از ستارگان بقدری بزرگند که میلیاردها ستاره را در خود جای می‌دهند. کائنات بحدی وسیع و بزرگ است که اگر یک هواپیما، با سرعت نور که یکصد و هشتاد و شش هزار مایل در ثانیه می‌باشد، در کائنات دور بزند، یک میلیارد سال به طول می‌انجامد. گفتنی است: کائنات و کهکشان‌ها، ساکن نیستند و همواره در گردش می‌باشند و سرعت گردش آن‌ها، به حدی است که بعد از هر هزار و سیصد میلیون سال، فاصله‌شان دو برابر می‌شود. بدین ترتیب هواپیمای خیالی مورد نظر ما، نمی‌تواند تمام کائنات را دور بزند؛ بلکه همواره در محدوده‌ای از کائنات سیر می‌کند که در حال گسترش می‌باشد [۳۸].
در هوای صاف، پنج هزار ستاره با چشم غیرمسلح دیده می‌شود. با استفاده از تلسکوپهای معمولی، این تعداد به دو میلیون می‌رسد. با بزرگ‌ترین دوربینی که در رصدخانه‌ای در آمریکاست، میلیاردها ستاره در آسمان دیده می‌شود. ولی این تعداد، در برابر تعداد واقعی ستاره‌ها بسیار اندک است.
فضا، واقعا گسترده است و همواره در آن ستاره‌های بی‌شماری با سرعت فوق‌العاده، در حال حرکت هستند. بعضی از ستاره‌ها به تنهایی در حال گردش و حرکتند و برخی در مجموعه‌های دوتایی یا بیشتر، در گردشند. تعداد زیادی از ستارگان، یکجا و به شکل مجموعی در حال حرکت و گردش هستند. گاهی در پرتو نوری که از پنجره وارد اطاق می‌گردد، ذرات بسیار ریزی دیده می‌شوند که به این سو و آن سو، در حال حرکت هستند. این روشنی و آن ذرات را در سطح گسترده‌ای در نظر بگیرید؛ آنگاه می‌توانید تخمین مختصری از ستارگان موجود در کهکشان‌ها داشته باشید. البته با این تفاوت که ذرات پراکنده در اتاق متصل به هم حرکت می‌کنند؛ اما ستارگان با وجود تعداد فراوان و بی‌شمار، با فاصله زیاد از یکدیگر در حال حرکت هستند. درست مانند کشتی‌هایی که در سطح دریا با فاصله زیاد از یکدیگر حرکت می‌کنند و هیچ اطلاعی از هم ندارند.
تمام این کائنات بصورت توده‌ای از ستارگان است. هر توده، کهکشان نام دارد و همه این‌ها همواره در حرکت هستند. نزدیک‌ترین حرکتی که ما با آن آشنایی داریم، حرکت ماه است.
ماه در فاصله دویست و چهل هزار مایلی زمین قرار دارد و همواره به دور زمین در حال گردش است و گردش آن به دور زمین ۱/۲ ۲۹ طول می‌کشد. زمین که نود و سه میلیون مایل از خورشید فاصله دارد، در مداری به اندازه ۲۹ میلیارد مایل و با سرعت هزار مایل در ساعت، به دور خورشید و روی محور خود می‌چرخد. این گردش، یک بار در سال انجام می‌گیرد. با زمین نه سیاره هستند که همواره به دور خورشید در گردشند. دورترین این سیارات، پلوتون نام دارد که در مداری به طول ۷۵۰۰۰۰۰۰۰۰ مایل به دور خورشید می‌چرخد. سی و یک قمر نیز به دور این سیارات در حال گردش هستند. همچنین، حلقه‌هایی مشتمل بر سی هزار شبه سیاره و هزاران ستاره دنباله‌‌دار و تعداد زیادی از سنگهای آسمانی نیز در حال گردشند. در مرکز همه این سیاره‌ها، ستاره خورشید است که قطر آن ۸۶۵۰۰۰ هزار مایل می‌باشد و یک میلیون و دویست هزار بار از زمین بزرگ‌تر است.
خورشید به ذات خود ساکن نیست؛ بلکه با تمام سیاره‌ها و شبه سیاره‌ها، در یک نظام بسیار بزرگ کهکشانی، با سرعت ششصد هزار مایل در ساعت در حال گردش است. بدین ترتیب هزاران کهکشان پویا هستند که همواره ستاره‌های بسیار زیادی به تنهایی یا به صورت گروهی، در آن‌ها همانند فرفره کودکان می‌چرخند. این کهکشان‌ها نیز در گردش هستند. نزدیک‌ترین کهکشان که منظومه شمسی در آن قرار دارد، در محور خود چنان گردش می‌کند که یک گردش آن ۲۰ میلیون سال طول می‌کشد.
بر اساس اظهارات دانشمندان و کارشناسان علم نجوم، کائنات مشتمل بر پانصد میلیون کهکشان است. در هر کهکشان حدود صد میلیارد ستاره وجود دارد. مساحت نزدیک‌ترین کهکشان که بخشی از آن در شب به صورت یک خط سفید و ممتد قابل رؤیت است، برابر با صد هزار سال نوری است. ما ساکنان روی زمین سی هزار سال نوری از مرکز کهکشان فاصله داریم. این کهکشان، جزئی از کهکشان بزرگ دیگری است که ۱۷ کهکشان دیگر در خود دارد و در آن حرکت می‌کنند؛ قطر مجموعه این کهکشان‌ها دو میلیون سال نوری است.
علاوه بر این حرکت‌ها، یک حرکت دیگر نیز وجود دارد و آن، اینکه تمام کائنات مانند غبار و بادکنکی در چهار جهت در حال گسترش است. خورشید با سرعت بسیار وحشتناکی، یعنی ۱۲ دوازده مایل در ثانیه به طرف حاشیه خارجی کهکشان خود در حال حرکت است و تمام منظومه‌اش را نیز همراه خود به حرکت درآورده است. بدین ترتیب تمام ستارگان ضمن گردش در محور خود، در حال گریز از مرکز خود به این سو و آن سو هستند؛ بعضی با سرعت ۸ مایل در ثانیه، بعضی با سرعت ۳۳ مایل و برخی با سرعت ۸۴ مایل در ثانیه. بدین ترتیب تمام ستاره‌ها با سرعت فوق‌العاده‌ای در حال گریز از مرکز هستند.
تمام این حرکات و گردش‌ها با یک نظم بسیار فوق العاده و حیرت زایی در حال انجام است. نه میان آن‌ها تصادف و برخوردی صورت می‌گیرد و نه در سرعت و حرکت آن‌ها تفاوتی ملاحظه می‌شود. حرکت زمین به دور خورشید، فوق‌العاده منظم است. همچنین گردش زمین به دور خود، چنان صحیح و دقیق است که با گذشت قرنها یک ثانیه هم تفاوت نکرده است.
قمر زمین که ما آن را تحت عنوان ماه می‌شناسیم، گردشی کاملاً منظم دارد؛ تفاوت بسیار اندکی در گردش آن در هر ۵/۱۸ سال بروز می‌کند که این تفاوت نیز با نهایت صحت و بدون هیچگونه اشتباهی تکرار می‌شود. تمام اجرام آسمانی، چنین حالتی دارند. حتی طبق تخمین اخترشناسان، یک سیستم کهکشانی طی گردش در فضایی که مشتمل بر میلیاردها ستاره متحرک است، در سیستم کهکشانی دیگر داخل شده و بعد از آن بیرون می‌آید؛ بدون اینکه تصادفی میان آن‌ها رخ دهد.
با دیدن و مشاهده چنین نظم و انتظام شگفت‌آوری هر عقلی خود بخود اعتراف می‌کند که این کائنات به صورت اتفاقی به وجود نیامده است؛ بلکه یک نیروی فوق العاده وجود دارد که چنین سیستم و نظامی را ایجاد کرده است.
[۳۸] این نظریه انیشتن می‌باشد و فقط یک تئوری است.