سؤال و جوابهایی در مورد شیعیان اثنا عشری

پیدایش شیعه

س ۲ – اصل مذهب شیعه از کجا نشأت گرفته است؟.

ج – قول راجح نزد علمای محقق شیعه این است که نخستین کسی که نهال مذهب شیعه را کاشت و آن را پدید آورد؛ عبدالله بن سبأ یهودی بود، همانگونه که کتاب های شیعه اعتراف می کنند.

آنچه در کتابهای شیعه با صراحت آمده است حاکی از آن است که اوّلین کسی که مقوله امامت علیس به میان آورد؛ عبدالله بن سبأ یهودی بود، و این همان عقیده منصوص بودن امامت علی است که اساس تشیع است، و نیز عبدالله بن سبأ اولین کسی بود که عیب جویی و طعنه زدن به پدرزن های پیامبرص؛ یعنی ابوبکر و عمربو طعنه زدن به داماد پیامبرصیعنی عثمانس را اظهار کرد، و او نیز برای نخستین بار مقوله-ی رجعت و بازگشت مردگان به این دنیا را مطرح کرد.

عالم شیعی محمّد حسین عاملی می‌گوید: «بعد از آنکه ابوبکر به خلافت رسید؛ کلمه ی شیعه به فراموشی سپرده شد و مسلمین تا اواخر ایام خلافت خلیفه سوم یک گروه بودند» [۲۲].

علامه نوبختی شیعه می گوید: «سبئیه که یاران و زرفداران عبدالله بن سبأ بودند دم از امامت علیس زدند و گفتند: امامت علی را خداوند فرض کرده است، او کسی بود که به ابوبکر و عمر و عثمانشو صحابه طعنه زد و از آن‌ها اظهار بیزاری کرد و ادعا می کردعلیس او را به این کار دستور داده است، آنگاه علیس او را دستگیر کرد و در مورد ادعایش او را مورد پرس و جو قرار داد، ولی به آنچه گفته بود اعتراف کرد، آنگاه علی فرمان قتل او را صادر کرد.

گروهی از علما گفته اند: عبدالله بن سبأ یهودی مسلمان شد و دوستدار علی گردید». او زمانی که یهودی بود در مورد یوشع بن نون [۲۳]همین سخن را می-گفت، سپس وقتی تظاهر به مسلمان بودن کرد همان سخن را در مورد علی می-گفت، و او اولین کسی بود که اظهار داشت امامت علیس واجب است، و از دشمنان و مخالفان او اظهار برائت کرد و آن‌ها را تکفیر کرد، از این رو مخالفان شیعه می گویند: «اصل و اساس تشیع و رفض از یهودیت گرفته شده است» [۲۴].

سپس شیخ و استاد علمای مذهب شیعه «قمی» این موضوع را بیان کرده که وقتی خبر وفات علی به ابن سبأ یهودی ابلاغ شد و به او گفتند: علی وفات یافته است؛ مدعی شده که علی نمرده است، و گفت علی باز می گردد، و در مورد او غلو نمود [۲۵].

[۲۲] الشیعه فی التاریخ عاملی ص ۳٩ – ۴۰ [۲۳] یعنی در دوران یهودیت خود در مورد یوشع بن نون ادعای الوهیت میکرد سپس بعد از تظاهر به اسلام در مورد علی همان ادعا را کرد. الانوار النعمانیه ، نعمة الله عبدالله حسینی موسوی جزائری متوفای سال ۱۱۱۲ هجری – ج ۲ / ۲۳۴ . [۲۴] فرق الشیعه نوبختی ص ۱٩ – ۲۰ – ۳۲ – ۴۴ [۲۵] المقالات و الفرق ص ۱۰ – ۱۲ قمی و رجال کشی ص ۱۰۶ – ۱۰٩ و تنقیح المقال ج ۲ / ۸۴ .