تناقض
(ادعای فوق الذکر) در واقع تکذیب این آیات است:
﴿إِذۡ يَتَلَقَّى ٱلۡمُتَلَقِّيَانِ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ قَعِيدٞ١٧ مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ١٨﴾[ق: ۱٧-۱۸].
و می فرماید:
﴿أَمۡ يَحۡسَبُونَ أَنَّا لَا نَسۡمَعُ سِرَّهُمۡ وَنَجۡوَىٰهُمۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيۡهِمۡ يَكۡتُبُونَ٨٠﴾[الزخرف: ۸۰].
«آیا گمان می‌برند که ما اسرار پنهانی و سخنان در گوشی آنان را نمی‌شنویم؟ ! آری! (ما آگاه از راز و رمز ایشان و شنوای نجوای آنان بوده و) گذشته از این، فرشتگان مأمور ما در کنارشان حاضر و بر اعمال‌شان ناظرند و (همه کردار و گفتارشان را) می‌نویسند وثبت و ضبط می‌کنند».
*- از دیدگاه شیعه منظور از نام فرشتگانی که در قرآن آمده‌اند دوازده امام است، بنابراین مجلسی شیخ شیعه در کتابش بابی با این عنوان آورده است: «باب در مورد اینکه ائمه صف گرفته و تسبیح گوینده اند و صاحب مقام معلوم و حاملان عرش هستند و سفیران گرامی و نیک منش آن‌ها هستند» [۳۰۲]سپس (۱۱) روایت را در آن موضوع ذکر کرده است.
توضیح:
واقعاً گشتاخی و زبان درازی آخوندهای شیعه علیه مقام فرشتگان مقرّب، دروغ پردازی بر ایشان؛ بسیار نزدیک است به انکار آن بزرگواران†، زیرا انکار کردن وظایف و ویژگی‌ها و فضایل فرشتگان از سوی مراجع شیعه، و تعیین کردن ولایت ائمه به عنوان دین ایشان، سپس انکار وجود آن‌ها با تأویل کردن نام و لقب‌های آن‌ها در قرآن به ائمه و...امّا خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ٢٦ لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ٢٧﴾[الأنبياء: ۲۶-۲٧].
یعنی: «(برخی از کفّار عرب) می گویند: خداوند رحمان فرزندانی (برای خود، به نام فرشتگان) برگزیده است یزدان سبحان پاک و منزّه (از این گونه نقص‌ها و عیب‌ها) است.بلکه بندگان گرامی و محترمی هستند».
همچنین فرمود:
﴿مَن كَانَ عَدُوّٗا لِّلَّهِ وَمَلَٰٓئِكَتِهِۦ وَرُسُلِهِۦ وَجِبۡرِيلَ وَمِيكَىٰلَ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَدُوّٞ لِّلۡكَٰفِرِينَ٩٨﴾[البقرة: ٩۸].
یعنی: «کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل باشد (خداوند دشمن او است )، چه خداوند دشمن کافران است».
[۳۰۲] ـ بحار الانوار ۲۶ / ۵۱ .