ائمه را تا مقام خدا بالا بردهاند
س ۱۱٧- آیا ممکن است برخی از فضائل ائمه را که علمای شیعه ادعا می کنند یادآوری کنید؟
ج- بله، علمای مذهب شیعه روایات مختلف زیادی نقل کرده اند که حاکی از فضیلت ائمه است و گاهی آن‌ها را به مقام الوهیت می‌رسانند، بنابراین علمای شیعه در کتاب‌های معتبر مذهب شیعه ابواب متعددی برای این موضوع تعیین شده است که برخی از آن به شرح ذیل است:
۱- «باب در مورد اینکه ائمه از پیامبران آگاه تر و عالم ترند» و در این باب (۱۳) حدیث ذکر شده است از جمله این روایت:
به افتراء از ابو عبدالله نقل کرده‌اند که گفت: «قسم به پروردگار این کعبه ـ تا سه بار ـ اگر من در میان موسی و خضر می‌بودم به آن‌ها خبر می‌دادم که من از آن‌ها داناتر و عالم تر هستم و آن‌ها را به چیزهایی خبر می دادم که بدان دسترسی نداشتند» [۵۴۲].
۲- باب در مورد اینکه: «ائمه†از پیامبران و از همه انسان‌ها و مخلوقات برترند، و از پیامبران و ملائکه و از سائر مخلوقات برای ائمه پیمان گرفته شده است، و پیامبران اولوالعزم به سبب محبت ائمه به مقام اولوالعزم رسیده اند» [۵۴۳]، در این مورد هم هشتاد و هشت رواید دارند که گویا حاشا از او ابی عبدالله گفت: سوگند به خدا که آدم سزاوار این نگردید که خداوند او را با دست خود بیافریند و از روح خویش در او بدمد مگر به ولایت علی÷ و خداوند با موسی سخن نگفت مگر به سبب ولایت علی÷، و خداوند عیسی ابن مریم را به عنوان نشانه ای برای جهانیان قرار نداد مگر با فروتنی برای علی÷، سپس گفت: «خلاصه اینکه هیچ کس سزاوار نگاه خداوند نشده مگر با عبودیت و بندگی ما» [۵۴۴].
و در روایتی دیگر آمده است: «... ولایت را یونس انکار کرد، آنگاه خداوند او را در شکم ماهی زندانی کرد تا اینکه به آن اعتراف نمود» [۵۴۵].
و خمینی می گوید: «از ضروریات مذهب ما این است که ائمه ما مقامی دارند هیچ فرشته مقرب و هیچ پیامبری به آن نمی‌رسد».
و می گوید: «ائمه مقامی والا و پسندیده و خلافت تکوینی دارند که تمام ذرات جهان هستی در برابر سیطره آن سر تسلیم فرود می آوردند» [۵۴۶].
۳- باب در مورد اینکه دعای پیامبران با توسل و میانجی قرار دادن ائمه پذیرفته شده است [۵۴٧].
از جمله این روایات: از رضا÷ روایت است که گفت: «وقتی نوح در حال غرق شدن قرار گرفت با توسل به حق ما پیش خدا دعا کرد که او را نجات دهد، خداوند او را از غرق شدن نجات داد، وقتی هم که ابراهیم را در آتش انداختند پیش خدا دعا کرد که به حق ما او را نجات دهد، خداوند آتش را برایش سرد و سلامت کرد، و وقتی موسی خواست وارد دریا شود؛ در پیشگاه خدا به حق ما در دعا توسّل کرد، آنگاه خداوند دریا را خشک کرد، و چون یهودیان خواستند عیسی را به قتل برسانند به حق ما دعا کرد و نجات یافت، و خداوند او را به آسمان بلند کرد» [۵۴۸].
توضیح:
این ادعای جاهلانه و احمقانه است، زیرا أئمّه در زمان حیات پیامبران وجود نداشته اند، و این دعوت و تبلیغات برای شرک ورزیدن به خداوندﻷاست، چون آن‌ها ذکر نام أئمه را کلید اجابت خداوند و اساس قبول دعا قرار داده اند، و انبیاء†تنها با توسّل به نام‌های نیک خداوند و به وحدانیّت و یگانکی او دع می کردند و خدا را می‌خواندند، همانگونه که در مورد یونس÷ فرمود:
﴿وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ٨٧﴾[الأنبياء: ۸٧].
یعنی: «(یاد کن داستان یونس ملقب به) ذوالنون را در آن هنگام که خشمناک بیرون رفت و گمان برد که (با زندانی کردن و دیگر چیزها) بر او سخت و تنگ نمی‌گیریم فریاد برآورد که (کریما و رحیما!) پروردگاری جز تو نیست و تو پاک و منزّهی (از هرگونه کم و کاستی، و فراتر از هر آن چیزی هستی که نسبت به تو بر دلمان می‌گذرد و تصوّر می‌کنیم. خداوندا بر اثر مبادرت به کوچ بدون اجازه حضرت باری) من از جمله ستمکاران شده‌ام (مرا دریاب !)».
۴- «ائمه آنچه را که در آسمان ها و آنچه را که در زمین است و آنچه را بوقوع پیوسته و آنچه واقع خواهد شد، و آنچه در شب و روز و در هر لحظه اتفاق می‌افتد را می دانند، و علم پیامبران و بیشتر از آن نزد آن‌هاست» [۵۴٩].
۵- باب در مورد اینکه: «ائمّه مؤمنان واقعی و منافقان را می دانند، و نزد آن‌ها کتابی است که در آن اسامی اهل بهشت، و اسامی دوزخیان و دشمنان‌شان نوشته شده است، و خبر دادن هیچ کسی آن‌ها را از آنچه می دانند به اشتباه نمی اندازد» [۵۵۰].
۶- «باب در مورد اینکه ائمه هرگاه بخواهند بدانند می دانند، و در این مورد هم سه حدیث آورده اند» [۵۵۱].
و دل‌هایشان محل قرار گرفتن اراده خداوند است، هرگاه خدا چیزی بخواهد آن‌ها هم آن را می-خواهند. و در این مورد سه حدیث آمده است [۵۵۲].
٧- «باب در مورد اینکه ائمه† می دانند کی می میرند، و آن‌ها جز با اختیار خودشان نمی میرند» و در این مورد هشت حدیث روایت کرده اند [۵۵۳].
۸- «باب در مورد احوال شیعیان از آن‌ها مخفی نیست، و تمام علومی را که بدان نیاز دارند می-دانند، و خبر دارند به چه بلایی گرفتار می شوند و بر آن صبر و بردباری می کنند، و اگر از خدا بخوانند آن بلاها را دفع کند قطعاً آن‌ها را اجابت می کند، و نیز أئمّه آنچه را که در قلب ها نهفته است را می دانند، و به مصیبت و بلاها آگاهند و علم فصل الخطاب و تولدها را دارند» [۵۵۴].
٩- «باب در بیان اینکه اگر امیرالمؤمنین÷ نمی بود جبرئیل پروردگارش را نمی‌شناخت و اسم خودش را نمی دانست» [۵۵۵].
۱۰- «باب در مورد اینکه ائمه در رحم مادرشان سخن می گویند، و قرآن می خوانند و پروردگار را عبادت می کنند، و وقتی شیرخوار هستند فرشتگان از آن‌ها فرمانبرداری می‌کنند، و صبح و شام بر آنان فرود می آیند» [۵۵۶].
۱۱- (باب) أئمّه فرزندان خدا و از کمر علی می باشند [۵۵٧]!!.
آیت بزرگ شیعه عبدالحسین نجفی آیه ای را به شرح ذیل ساخته است: «اليومَ أكملتُ لكم دينكم بإمامته فمَنْ لَم يأتمَّ به وبمن كان من ولدي من صلبه إلى يوم القيامة فأولئكَ حَبطت أعمالهم وفي النار هم خالدون» [۵۵۸].
یعنی: «امروز دین شما را به امامت او برای شما کامل کردم، پس هر کس از او و کسانی که فرزندان من هستند که از پشت و کمر او هستند پیروی نکند اهل دوزخ هستند و در آن برای همیشه ماندگارند».
پناه بر خدا از شرک.
۱۲- ( باب) أئمّه ارکان و پایه های زمین هستند.
و علی÷ گفت: «ویژگی‌هایی به من داده شده که قبل از من به کسی داده نشده‌اند، و بلاها و مصائب را می دانم ... پس چیزی که قبل از من بوده از من پوشیده نیست و آنچه دور از من و در غیاب من اتفاق می افتد از من پنهان نمی‌ماند» [۵۵٩].
۱۳- (باب) در مورد اینکه خداوندﻷبه هیچ پیامبری علمی را نیاموخته مگر آنکه به او فرمان داده که آن را به علی بیاموزد و علی شریک او در علم است [۵۶۰].
توضیح:
این ادعاهای علمای شیعه در مورد أئمّه بی نهایت شگفت انگیز و کفرآمیز است، آن‌ها با این ادعاها امامان‌شان را از مقام امامت فراتر برده، گاهی آن‌ها را در مقام نبّوت و گاهی از آن هم فراتر رفته و در مقام الوهیت و خداوندی قرار می دهند. پناه به خدا از شیطان.
هیچ کس در این اختلاف ندارد که این کفر صریح است، بلکه از پیشینیان و پسینیان کسی ادعای چنین کفر و گمراهی را نکرده است.
س ۱۱۸- آیا علمای شیعه به باقی ماندن معجزات ائمه بعد از وفاتشان معتقدند، این دیدگاه چه تاثیری در زندگی روزمره آن‌ها دارد؟.
ج- بله، معتقدند اصلاً همواره در حال تولید و تجدید است، و مصداق آن در دو ناحیه قابل مشاهد است:
اول: معجزاتی که علمای شیعه به امام غائب خود نسبت می دهند.
دوم: معجزات و امور خارق العادتی که علمای شیعه ادعا می کنند در کنار قبرهای ائمه اتفاق می-افتد، مانند داستان های افسانه ای شفا یافتن بیماران صعب العلاج بوسیله قبرها. مثلاً می گویند: شخص نابینایی به محض رسیدن به ضریح و بارگاه فلان امام بینایی خود را باز یافت!! یا گفته اند: حیوانات به خصوص الاغ‌ها در طلب شفا به ضریح و قبور ائمه می روند!!.
و داستان امانت هایی که به ضریح قبر ائمه سپرده می شود و توسط ائمه محفاظت و نگهداری می-شود. خادمان ضریح از این طریق بیشتر اموال مردم (ساده لوح) را به دام می اندازند! [۵۶۱].
[۵۴۲] الکافی ۱ / ۲۶۰ – ۲۶۱، بحار الانوار مجلسی ۲۶ / ۱٩۴ . [۵۴۳] بحار الانوار مجلسی ۲۶ / ۲۶ . [۵۴۴] بحار الانوار ۲۶ / ۲٩۴ . [۵۴۵] بحارالانوار مجلسی ۱۴ / ۳٩۱ و ۲۶ / ۲۸۲، بصائر الدرجات الکبری، صفار، ص ٧۵ . [۵۴۶] حکومت اسلامی، ص ۵۲ . [۵۴٧] بحارالانوار ۲۶ / ۳۱٩ . [۵۴۸] بحارالانوار ۱۱ / ۶٩، و وسائل الشیعه عاملی ٧ / ۱۰۳، القصص راوندی، ص ۱۰۵ . [۵۴٩] ینابیع المعاجز و اصول الدلائل هاشم بحرانی، باب پنجم، ص ۳۵ – ۴۲ . [۵۵۰] بحارالانوار ۲۶ / ۱۱٧ و چهل حدیث در این مورد آمده است . [۵۵۱] أصول الکافی ج۱/۱۸۶ (کتاب الحجة) . [۵۵۲] الکافی ۱ / ۲۸۵ . [۵۵۳] الکافی کلینی ۱ / ۲۵۸ – ۲۶۰ . [۵۵۴] بحارالانوار ۲۶ / ۱۳٧ و ۱۵۳ و در این مورد چهل و سه حدیث آورده است . [۵۵۵] شرح الزیارة الجامعة الکبیره خویی ۲ / ۳٧۱ . [۵۵۶] اکمال الدین و تمام النعمة صدوق ۲ / ۳٩۴ . [۵۵٧] الغدیر ۱ / ۲۱۴ – ۲۱۶ عبدالحسین امینی نجفی . [۵۵۸] الغدیر ج۱/۲۱۴-۲۱۶ نجفی . [۵۵٩] اصول کافی ۱ / ۱٩٧ – ۱٩۸ . [۵۶۰] اصول کافی ۱ / ۲۶۳ . [۵۶۱] بحار الانوار ۴۲ / ۳۱۲ – ۳۱۸ .