ضربه کمر شکن بر شیعه
ابوعبدالله در مورد علمای شیعیان خود می‌گوید: «خداوند پاک و منزه است از آنچه این‌ها او را بدان وصف می کنند، ما در علم و قدرت خداوند شریک او نیستیم، بلکه هیچ کس جز او غیب نمی داند، چنان که در کتابش می‌فرماید:
﴿قُل لَّا يَعۡلَمُ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلۡغَيۡبَ إِلَّا ٱللَّهُۚ وَمَا يَشۡعُرُونَ أَيَّانَ يُبۡعَثُونَ٦٥﴾[النمل: ۶۵].
یعنی: «بگو کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند غیب نمی‌دانند جز خدا، و نمی‌دانند چه وقت برانگیخته می‌شوند».
گفت: جاهلان و احمقان شیعه و کسانی که دین‌شان از بال پشه سبک تر است ما را اذیت کرده‌اند، و خداوندی را که هیچ معبود به حقی جز او نیست گواه می گیرم که من از کسی که بگوید که ما غیب می دانیم یا در فرمانروایی خداوند شریک هستیم، یا ما را فراتر از جایی قرار می دهد که خدا برای ما پسندیده است؛ بیزارم و از او به خدا پناه می برم» [۲٧۶].
[۲٧۶] بحار الانوار، ج ۲۵ / ۳۲ و ۲۶٧ و ۳۱۶، الاحتجاج طبرسی، ج ۲ / ۴٧۳، رجال کشی، ص ۳۲۳ – ۳۲۵ و ۵۱۸