بیعت با امام از دیدگاه شیعه
س۱۵۸- عقیده علمای مذهب شیعه در مورد بیعت چیست؟
ج – شیعه از ابو جعفر روایت کرده اند که گفت: «هر پرچمی که قبل از پرچم قایم برافراشته شود؛ صاحب آن طاغوت است» [۸۱۶].
و در رابطه با کسی که به دادگاهها و حکّام اهل سنّت جهت داوری و دادخواهی مراجعه کند گفته-اند: «هرکس برای گرفتن حق یا باطلی به دادگاه های اهل سنّت مراجعه کند؛ در حقیقت پیش طاغوت رفته است، و آنچه برای او حکم شود، گر چه حق ثابت او باشد؛ بر او حرام است، چون آن را بر اساس حکم و قضاوت طاغوت گرفته است» [۸۱٧].
آیت شیعه خمینی در توضیح این روایت گفت: «امام خود از مراجعه به پادشاهان وقاضیان آنها نهی کرده، و مراجعه به آنها را مراجعه به طاغوت به حساب آورده است» [۸۱۸].
و علمای شیعه فتوا داده اند که کار کردن در حکومتهای اهل سنّت جایز نیست به شرط این که توطئه ای علیه حکومت و اهل سنّت برنامه ریزی کند و به آنها زیان برساند، و منافعی عاید شیعه گردد، و گر نه کار کردن پیش آنها برابر با کفر ورزیدن به خداوند بزرگ است؟!!.
بنابراین روایتی ساخته و پرداخته اند مبنی بر اینکه: «وارد شدن به نظام و حکومت ایشان و کمک کردن به آنها و تلاش برای رفع نیازهای آنان برابر با کفر است، و نگاه کردن عمدی به آنها از جمله گناهان کبیره ای است که سزاوار دوزخ است» [۸۱٩].
س۱۵٩– آیا برای شیعه جایز است که قبل از ظهور قائم موهوم با یکی از حکام بیعت کنند؟
ج – نصوصی که علمای شیعه از امامانشان روایت می کنند بیش از یازده قرن است که هر شیعه ای را فرامی خوانند با هیچیک از خلفای مسلمین بیعت نکنند مگر از روی تقیه، و می گویند: بر شیعه ها واجب است که هر صبح با قائم بیعت تازه کنند.
یکی از دعاهای علمای شیعه دعای عهد است که در آن آمده است: «بار خدایا در این صبح و تا وقتی که زنده هستم عهد و پیمان و بیعت خود را با او(امام) تجدید میکنم، و عهد او در گردن من است، هرگز آن را از گردنم در نمی آورم..» [۸۲۰].
علت چیست؟
شیخ معاصر شیعه محمّد جواد مغنیه پاسخ داده و می گوید: «تشیع در هر حال به مبارزه با حکامی می پردازند که فاقد نص و حکمت و اولویّت و ... باشد، بنابراین آنها از نظر دین و ایمان همواره حزب مخالف بودهاند» [۸۲۱].
[۸۱۶] الکافی با شرح مازندرانی ج ۱۲/۳٧۱ وسائل الشیعه حرعاملی ج۱۵/٩۲، الغیبه نعمانی ص۲٩، بحارالانوار مجلسی ج ۲۵/٩۱۳، ومستدرک الوسائل نوری ج ۱۱/۳۴، و شارح کافی میگوید: گرچه بلند کننده پرچم به حق دعوت دهد. [۸۱٧] الکافی ج ۱/۶٧ وتهذیب الاحکام طوسی ج ۶/۳۰۱ . [۸۱۸] الحکومة الاسلامیة ص ۳۳ – ۳۴ و٧۴ . [۸۱٩] تفسیر عیاشی ۱ / ۲۳۸ . [۸۲۰] مفتاح الجنان عباس قمی ص ۵۳۸- ۵۳٩ . [۸۲۱] الشیعه والحاکمون محمد مغنیه ص ۲۴ .