اعتقاد به رجعت
س ۱۳۲- رجعت چیست، و برای چه کسانی است و عقیده علمای شیعه در این مورد چیست؟
ج- رجعت یعنی بازگشت بسیاری از مرده ها به دنیا قبل از روز قیامت، به همان صورت که قبلا بوده‌اند [۶۴۱].
به اعتقاد علمای شیعه پیامبر خاتمصو سایر پیامبران، ائمه معصومین، مسلمان خالص و کافران خالص جز کافران دوران جاهلیت که مستضعفین گفته می-شوند قبل از رستاخیز به دنیا باز می گردند [۶۴۲].
در مورد اعتقاد شیعه به رجعت شیخ مفید گفته: «امامیه اتفاق کرده اند که بازگشت بسیاری از مرده ها به دنیا قطعی است» [۶۴۳].
و این روایت را ساخته‌اند: «کسی که به رجعت ما ایمان نداشته باشد از ما نیست» [۶۴۴].
و شیخ شیعه مجلسی می گوید: «برای تو بیان کردم که در همه قرن ها شیعه بر اعتقاد رجعت اجماع کرده اند» [۶۴۵].
طبرسی و حرّ عاملی و ابن المظفّر و غیره گفته اند: «اعتقاد به رجعت محل اجماع همه شیعیان است» [۶۴۶]و «بلکه از ضروریات مذهب‌شان است» [۶۴٧].
و علمای شیعه حکم کرده اند که مُنکر ضروریات نزد آن‌ها کافر است!! [۶۴۸].
توضیح:
خداوندﻷعقیده رجعت مردگان به دنیا را باطل اعلام کرده و می فرماید:
﴿حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَهُمُ ٱلۡمَوۡتُ قَالَ رَبِّ ٱرۡجِعُونِ٩٩ لَعَلِّيٓ أَعۡمَلُ صَٰلِحٗا فِيمَا تَرَكۡتُۚ كَلَّآۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَآئِلُهَاۖ وَمِن وَرَآئِهِم بَرۡزَخٌ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ١٠٠﴾[المؤمنون: ٩٩-۱۰۰].
یعنی: «و زمانی که مرگ یکی از آنان فرا می‌رسد، می‌گوید : پروردگارا ! مرا (به دنیا) باز گردانید».
و می فرماید:
﴿أَلَمۡ يَرَوۡاْ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ أَنَّهُمۡ إِلَيۡهِمۡ لَا يَرۡجِعُونَ٣١﴾[يس: ۳۱].
یعنی: «مگر نمی‌دانند که در روزگاران پیش از ایشان چه ملّت‌های فراوانی را (به گناهان‌شان گرفته‌ایم و) نابودشان نموده‌ایم، که هرگز به سویشان باز نمی‌گردند (و دیگر به دنیا گام نمی‌گذارند؟!)».
[۶۴۱] اوائل المقالات مفید، ص ۵۱ و ٩۵ . [۶۴۲] دائرة المعارف العلویه جواد تاراج ۱ / ۲۵۳ . [۶۴۳] اوائل المقالات، ص ۵۱ . [۶۴۴] من لایحضره الفقیه ۳ / ۲٩۱، وسائل الشیعه ٧ / ۴۳۸ و تفسیر الصافی ۱ / ۳۴٧، عقائد الاثنی عشریه، ص ۲۴۰ . [۶۴۵] بحارالانوار ۵۳ / ٩۲ . [۶۴۶] مجمع البیان فی علوم القرآن ج۵/۲۵۲ أبی علی فضل بن حسن طبرسی ت۵۴۸، الإیقاظ من الهجعة بالبرهان على الرجعة ص۳۳، بحار الأنوار ج۵۳/۱۲۳ (باب الرجعة)، تفسیر نور الثقلین ج۴/۱۰۱ رقم ۱۱۴ , [۶۴٧] عقاید الاثنی عشریه زنجانی، ص ۲۲٩، الایقاظ من الهجعه، ص ۶۰ . [۶۴۸] ن ک الاعتقادات مجلسی، ص ٩۰، مهذب الاحکام سبزواری ۱ / ۳۸۸ – ۳٩۳، الشیعه فی المیزان، ۱۴ .