دوازده امام در کجا ذکر شده‌اند؟
بعضی از علمای شیعه کوشیده‌اند تا این مسئله را جبران کنند، چون در روایت گذشته از ائمه ایشان نام برده نشده است، بنابراین روایتی را ساخته و ارائه دادهاند و گفته اند: «قرآن در سه بخش نازل شده، یک بخش آن در مورد ما و دشمنان ما نازل شده، و یک بخش آن سنّت ها و امثال است، و یک بخش دیگر آن فرائض و احکام می‌باشند» [۴۸].
سپس بار دیگر به جبران پرداخته و سهم ائمه را افزایش دادند و گفتهاند: «از ابی‌جعفر روایت است که گفت: قرآن در چهار بخش نازل شده است، یک بخش آن در مورد ما است، و بخشی دیگر در مورد دشمنان ما، و بخشی دیگر از آن سنّت‌ها و امثال و بخشی دیگر فرائض و احکام می باشند» [۴٩].
وقتی بعضی از مسلمین ملاحظه کردند که ائمه ویژگی منحصری به فرد ندارند که فقط آن‌ها در قرآن نام برده شوند، برخی از علمای شیعه هم متوجه این امر شدند، بنابراین روایت چهارم را با همان متن سابق ساخته و پرداختند و این قسمت را بدان افزودند: «و خوبیهای قرآن برای ما است». و صاحب تفسیر صافی به این اشاره کرده و می گوید: «عیاشی به روایت افزوده: خوبیهای مذکور در قرآن متعلق به ما است» [۵۰].
[۴۸] اصول کافی ج ۲ / ۶۲٧ و تفسیر البرهان ۱ / ۲۱ و تفسیر الصافی ۱ / ۲۴ و اللوامع النورانیه بحرانی ص ۶. [۴٩] اصول الکافی ۲ / ۶۲٧ . [۵۰] تفسیر عیاشی ج ۱ / ٩ ، و تفسیر فرات ص ۴۳ و بحار الانوار مجلسی ج ۲۴ / ۳۰۵ ، و کنز الفوائد کراجکی ص ۲ ، و تفسیر البرهان ج ۱/ ۲۱ و اللوامع النورانیه بحرانی ص ٧.