دیدگاه شیعه در مورد تأویل قرآن
س ۶ – اعتقاد علمای شیعه در مورد تفسیر و تاویل قرآن چیست؟
ج – اول اینکه علمای شیعه معتقدند قرآن معانی باطنی دارد که با ظاهر آن مخالف است، بنا براین، ابواب زیادی را می‌بینیم که چنین عنوان گذاری شده‌اند : (باب: در مورد اینکه قرآن ظاهر و باطنی دارد) [۴۱].
توضیح:
انگیزه و عاملی که علمای شیعه را بر آن داشته تا این عقیده را داشته باشند این است که قرآن خالی از ذکر دوازده امام است، و با صراحت دشمنان شیعه یعنی اصحاب رسول خداصذکر نشده اند، و این مسئله خواب را از چشمان علمای شیعه ربوده است، و کارشان را خراب کرده، و با وجود این به صراحت گفتهاند که در قرآن ذکری از ائمه به میان نیامده است. بنابراین روایتی ساخته و پرداختهاند مبنی بر اینکه: «اگر قرآن به همان صورتی که نازل شده خوانده شود شما خواهید دید که ما در آن نام برده شدهایم» [۴۲].
خداوند همه را به راه راست هدایت کند، ابتدا گفتند: هر آیه یک معنای ظاهری و یک معنای باطنی دارد!.
سپس قضیه پیشرفت کرد و گفتند: قرآن یک ظاهر دارد و یک باطن، و در باطن و درونش هفت باطن دیگر نهفته است [۴۳]. سپس تخمین و اندازه گیری های علمای مذهب شیعه طغیان کرد و بالا رفت و گفتند: «چنانکه از روایت بر می آید هر آیه ای هفتاد و هفت باطن دارد» [۴۴].
و علمای شیعه اعتراف کرده‌اند که همه این باطن ها به خاطر اثبات دو مسئله است: یکی فضیلت و جایگاه سادات و ائمه ....، و اصلاً حقیقت روشن این است که اغلب آیات مربوط به انعام و اکرام و ستایش، و حتی کل آن‌ها در مورد ائمه اطهار و دوستدارنشان نازل شده‌اند. مسئله دوم؛ اثبات قضیه سرزنش و اعتراض و تهدید است که همه در مورد مخالفان ائمه یعنی صحابه و کسانی هستند که بعد از آن‌ها می آیند، و خداوندأهمه باطن های قرآن را در دعوت به امامت و ولایت قرار داده است، همانطور که ظاهر قرآن در مورد توحید و نبوت و رسالت است» [۴۵].
دوم: اینکه علمای شیعه معتقدند بیشتر قرآن در مورد آنان و دشمنانشان یعنی صحابه نازل شده است.
فیض کاشانی می گوید: «بخش عمده ای از قرآن در مورد ائمه و دوستان و دشمنانشان نازل شده است» [۴۶].
و هاشم بن سلیمان بحرانی کتکانی (متوفای۱۱۰٧)ادعا می کند که فقط علیس در قرآن ۱۱۵۴ بار ذکر شده است، و او کتابی تألیف کرده و اسم آن را «اللوامع النورانیة فی اسماء علی و اهل بیته القرانیة» ، نامیده است و که در سال ۱۳٩۴ در چاپخانه حوزه علمیه قم به چاپ رسیده است.
توضیح:
خواننده محترم اگر شما قرآن را بدست بگیرید و ورق بزنید و از همه فرهنگ لغت های زبان عربی استفاده کنی، حتی اسم یکی از دوازده امام آن‌ها را در قرآن نمی بینی، سپس قضیه نزد علمای شیعه پیشرفت کرد، چنانکه پیشرفت کردن در دروغ و جعل و روایت عادت همیشگی آنهاست، و گفتند: «از ابو عبدالله روایت است که گفت: قرآن در چهار بخش نازل شده است، یک چهارم آن در مورد حلال و یک چهارم دیگر از حرام سخن می گوید، و یک چهارم هم در بیان سنّت و احکام است، و یک ربع باقی مانده هم اخبار پیشینیان و حوادثی آنچه بعد از شما پیش می‌آید و داوری میان شما است» [۴٧].
توضیح:
[۴۱] بحار الانوار ج ٩۲ / ٧۸ – ۱۰۶. [۴۲] تفسیر عیاشی ج ۱ / ۱۳ و تفسیر البرهان ص ۲۲ از هاشم بن سلیمان بحرانی. [۴۳] تفسیر الصافی فیض کاشانی ج ۱ / ۳۱ ، و عوالی اللالی ابن ابی جمهور احسائی ج ۴ / ۱۰٧. [۴۴] مراة الانوار و مشکاة الاسرار ص ۴ / ۱٩ که آنرا مقدمه البرهان می‌نامند ابوالحسن بن محمد عاملی متونی متوفای ۱۱۴۰. [۴۵] مرآة الانوار ص ۴ – ۱٩ . [۴۶] تفسیر صافی ج ۱ / ۲۴ . [۴٧] اصول الکافی ج ۲ / ۶۲٧ .