صفحاتی از تاریخ اسلام - جلد دوم

دومین روز نبرد مشهور به روز اغواث ۱۵ شعبان:

بهترین وصفی که از این روز می‌توان کرد آنکه، این روز، روز نیرنگهای جنگی بود. حضرت عمر، نیروهای امدادی از شام برای سپاه اسلام در عراق فرستاد. نیروهای کمکی در حدود شش هزار جنگجو بودند. در مقدمه این کمکی‌ها، «قعقاع بن عمرو» مرد نامدار جنگی عرب قرار داشت که نیروهای خود را به گروههای صد نفری تقسسیم نمود و دستور داد هر گروهی جدا از دیگری به فاصله زمانی معین به محل برسند تا با رسیدن این گروههای متعدد، از دور گرد و غبار بر پا کرده به دشمن بفهمانند که مسلمین نیروهای کمکی بسیاری در پشت سردارند که به تدریج می‌رسند. رسیدن قعقاع در تقویت روحیه مسلمین بسیار مؤثر بود. او قهرمان دلاوری بود که وجود وی در هر جنگی باعث افزایش روحیه و عزم و اراده سیاه می‌شد. از این جهت روز اغواث، روز شجاعان و روز قعقاع بود. رشادت ابو محجن دلاور معروف ثقیف در این روز اتفاق افتاد. سعد او را به سبب آنکه در وصف خمر شعری سروده بود در یکی از اتاقهای محل اقامتش حبس کرده بود ولی او با توسل به زن سعد، بی‌خبر از سعد از محبس خارج شده و سوار بر اسب معروف سعد به دشمن تاخت و رشادتها کرد که روحیه مسلمانان بالا رفته و در تضعیف روحیه دشمن بسیار موثر بود. و همچنین چهار پسر خنساء (شاعره معروف عرب) در این روز شهید شدند. بزرگترین فرمانده ایرانیان بعد از رستم یعنی بهمن هم بوسیله قعقاع کشته شد. و هم در این روز، قعقاع خدعه ای جنگی پیاده کرد که اثرات فراوان داشت قعقاع دستور داد که به شتران جامه‌های کهنه پوشاندند و سر و صورت آن‌ها را هم با پارچه‌هایی به شکل روبند پوشیدند. این وضعیت، منظره ای هراسناک از شتران ایجاد کرد که وقتی اسبهای ایرانیان این صحنه را دیدند پا به فرار گذاشتند. این روز به نفع مسلمانان به شب رسید.