مرحله چهارم: عصر هند اسلامی تا یورش تیمور لنگ به هند
این مرحله از سال ۶۰۲ تا سال ۸۰۱ ه.ق ادامه یافت و در آن مرحله دو دولت یکی خلجی‌ها که غلامان ترک سلطان شهاب الدین بودند و بزرگترین آن‌ها قطب الدین ایبک بود و پس از آن‌ها آل تغلق که از خلجی‌ها بیشتر به اسلام پایبند بودند روی کار آمدند. سلاطین آل تغلق توجه زیادی به آبادانی داشته و برای نشر اسلام بسیار اهتمام می‌ورزیدند و یکی از پادشاهان این سلسله یعنی ملک فیروز اطاعت خلیفه عباسی قاهره را در سال ۷۵۲ ق به گردن گرفت و به نام او در نماز جمعه خطبه خواند. ولی بعد از وفات فیروز سعادت از مسلمانان هند رخت بربست و در سال ۸۰۱ ق یک طاغوت مدعی اسلام یعنی تیمور لنگ به هند یورش آورد و دهلی پایتخت مسلمانان را به صورتی شنیع ویران کرد و بیشتر از یکصد هزار مسلمان را قتل عام کرد. از این زمان دولت اسلام در هند وارد مرحله جدیدی شد که به دوران ملوک الطوایف مشهور است. این وضعیت شبیه وضعیت اندلس اسلامی بعد از سقوط دولت خلافت در قرن پنجم بود. در این دوره، چندین دولت کوچک مسلمان در گوشه و کنار هند بوجود آمد. از جمله دولت ملوه و بنگال و گجرات و دکن و لودهی که از میان آن‌ها خاندان لودهی در نشر اسلام و جنگ با هندوها بسیار فعال بودند. این خاندان، شکوه از دست رفته مسلمانان و اسلام را در هند تجدید کرد. ولی این امارات به دلیل تفرقه و اختلاف و جنگ‌های مستمر بین آن‌ها مدت زیادی دوام نیاوردند.