وفات پزشک فیلسوف ابوبکر رازی

(۵ شعبان ۳۱۱ هـ- ۱۹ نوامبر ۹۲۳ م.)

استاد فلسفه، رئیس پزشکان، ابوبکر محمد بن زکریای رازی، در شهر ری نزدیک تهران کنونی- در سال ۲۴۰ هـ به دنیا آمد. در جوانی به عیش و نوش روزگار می‌گذرانید و شغل نوازندگی داشت چنانکه در نواختن عود شهرتی تمام داشت. تا حدود چهل سالگی برهمین وضع سپری کرد. پس از آن بود که به آموختن فلسفه و پزشکی روی آورد. و در این عرصه کوشش فراوان کرده به عالی ترین درجات این علوم نائل آمد و برای کسب این دانشها مسافرتها کرد و مجبور به مهاجرتهای فراوان شد [۱۵].

رازی فلسفه را از بلخی آموخت و آنقدر پیشرفت کرد که از استاد خود پیش افتاده و خود به یکی از نامداران این عرصه تبدیل شد. چنانکه هم رتبه فارابی و ابن سینا شمرده می‌شود. همین فلسفه باعث گمراهی عمیق رازی شد تا جایی که عقیده وی را فاسد کرد و در فلسفه تخریبی تا آخرین حد آن غرق شد و در تأیید و ترویج فلسفه ضد اسلامی کتاب‌ها و رساله‌های فراوان نوشت. وی در تالیف چنان صبر و پایداری داشت که در زمانهای بعد به وی مثل می‌زدند.

در طب هم رازی همچون فلسفه شهرت فراوان بدست آورد چنانکه گفته‌اند:

«طب وجود نداشت تا اینکه جالینوس یونانی آمد و آن را به عرصه وجود آورد و پراکنده بود تا اینکه رازی آن را مرتب و منظم کرد. و ناقص بود تا اینکه ابن سینا آمد و آن را کامل کرد.» رازی از اهل ذکاوت زمان خود بود. دستی بالا در طب داشت و ۲۲۴ کتاب در طب و فلسفه تالیف کرد. معروف ترین تالیف وی کتاب الحاوی در ۳۰ جلد می‌باشد که موضوع آن پزشکی است کتاب‌های «الجامع، الاعصاب «الطب الروحانی» «المدخل الی المنطق» «طبقات الابصار» «الکیمیاء» از دیگر تالیفات وی می‌باشد. رازی در ۵ شعبان ۳۱۱ هـ در ری که زادگاهش بود درگذشت.

مترجم: ابو یحیی

مصدر: سایت نواراسلام

IslamTape.Com

[۱۵] عيون الانباء، سير أعلام النبلاء وفيات الأعيان، شذرات الذهب.