تعداد سلولها و عمر آنها
تعداد سلولها در کالبد بشری افزون بر میلیاردها و صدها تریلیون می‌باشد، این سلول که امکان رؤیت آن با چشم غیرمسلح ممکن نیست، جز اینکه سلول صد و چهل برابر شود، و وزن آن یک هزارم میلیون گرم می‌باشد، یعنی هرگاه هزار میلیون سلول در کفه ترازویی گذاشته شود با یک گرم واحد برابر می‌گردد، و جسم در هر ثانیه صد و بیست و پنج میلیون سلول مصرف می‌نماید.
و آنچه قابل توجه است، اینکه سلول دارای هسته و کروموزم‌هایی است که حاصل ژن‌ها می‌باشند، و علم [امروزه] به کشف هشتصد [نوع] ژن و یا بیشتر دست یافته است.
در سلول هسته، پروتوپلاسم، و جسم (جسم سلول) و غشاء وجود دارد، و غشاء خود [به تنهایی] جای بحث و تأمل است، اما جسم سلول، دانشمندان را متحیر و مبهوت ساخته است، تا اینکه فریاد برآورده‌اند که سلول دستگاه ساختن نیست بلکه دستگاه فیزیولوژی (کاربردی) است، و سلول کوچکترین ماده تشکیل‌دهند جسم نیست.
پس سلول چیست؟
شیء اعجازآور اینکه در سلول پروتون‌ها ساخته می‌شوند، و در سلول مخزن‌هایی است، که برخی مواد در آن ذخیره می‌گردد، و در سلول دستگاه‌های پاکسازی، نایژه‌های رسانا، و تولیدکننده‌های انرژی وجود دارد، تمام موارد مذکور در جسم سلول می‌باشد پس با این وجود سلول دستگاه سازندگی نیست، بلکه دستگاه فیزیولوژیست. اعجازآور اینکه: عمر سلول بر حسب طبیعت خود با هم متفاوت می‌باشند، سلولهای پوست بیش از یک ساعت زنده نمی‌مانند، هر آنکه وارد حمام شوی و بخواهی خود را بشویید احساس می‌کنید چیزی از پوست شما کنده و دور می‌شود، که همان سلولهای مرده می‌باشند، اما سلولهای روده‌های کوچک بیشتر از چهل و هشت ساعت زنده نمی‌مانند، یعنی باید بدانید که هر چهل و هشت ساعت سلولهای روده‌های کوچک شما تجدید می‌گردند، و برخی سلولها مانند سلولهای چشایی به مدت هفت روز زنده می‌مانند و گلبول‌های سفید نیز بیست و پنج روز زنده می‌مانند.
و چنانچه شما پنج سال زندگی کنید، می‌بایست بدانید، که تمام سلولهای شما جز سلولهای مغز و قلب تجدید می‌گردند، چون اگر سلولهای مغز تازه گردند، انسان معلومات خود را – مانند طب، هندسه، تمام معلومات و اطلاعات و خاطرات را فرا گرفته است – فراموش می‌نماید، و به همین خاطر حکمت خداوند اقتضا نموده که سلول مغز و قلب از زمان جنینی تا مرگ در انسان زنده بمانند.
پیر کیست؟ پیر کسی است که عوامل مرگ بر عوامل زندگی و حیات وی غلبه یافته باشد. پس سلولها دارای عمر می‌باشند، پیاپی در جسم وی زنده و مرده می‌گردند، و این همان مفهوم آیه ۲۷ آل عمران می‌باشد، که می‌فرماید:
﴿تُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَتُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِۖ وَتُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَتُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتَ مِنَ ٱلۡحَيِّ﴾[آل عمران: ۲۷].
«شب را جزو روز می‌گردانی و روز را جزو شب می‌گردانی، و زنده را از مرده پدید می‌آوری و مرده را از زنده، و به هر کس که بخواهی بدون حساب روزی می‌بخشی».
سلولهای زنده، سلولهای زنده را به دنیا می‌آورند،
﴿وَتُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَتُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتَ مِنَ ٱلۡحَيِّۖ وَتَرۡزُقُ مَن تَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ﴾[آل عمران: ۲۷].
«هر کس را زنده پدید می‌آوری و به هر کس بخواهی بدون حساب روزی می‌بخشی».