لوزالمعده و مرض قند
منشأ بیماری قند غده‌ای شگفت‌آور در بدن به نام پانکراس یا لوزالمعده است. بدین صورت که وقتی غذا به معده می‌رسد و با ماده‌های هضم کننده برخورد می‌کند، ساختار اسیدی به خود می‌گیرد و باعث برانگیختن عصبهایی می‌شود که خداوند در دیواره‌ی معده ایجاد کرده است. و این عصبها مرکزهایی را در مخ به کار می‌اندازد و مخ به غده‌ی پانکراس دستور می‌دهد مواد و عصاره‌هایی ترشح کند تا ترشی غذا را تعدیل کند، بنابراین نخستین وظیفه‌ی سنگین پانکراس ترشح مواد و عصاره‌هایی است که غذا را قلیایی می‌سازد. وظیفه‌ی دوم این غده این است که قند انبار شده در کبد و عضله‌ها را از قند ذخیره‌ای به قند قابل سوخت تبدیل می‌کند. پس قند دونوع است؛ قند ذخیره‌ای و قند مصرفی. و باید هورمونی از طرف غده‌ی پانکراس ترشح شود تا قند را از حالتی به حالت دیگر درآورد.
وظیفه‌ی سوم و بسیار مهم این است که پانکراس برای مصرف قند و سوختن آن، انسولین ترشح کند. و هرگاه این غده در ترشح انسولین کوتاهی کند، قند در ادرار ظاهر می‌شود و سوخت این دسته از مواد انرژی‌زا در بدن ضعیف می‌شود. آری، غده‌ای کوچک که ما هیچ توجهی به آن نداریم، بزرگترین کارها را انجام می‌دهد، چنین است آفریده‌ی کاردان حکیم و آفریننده‌ی دانا که می‌فرماید:
﴿وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ٢١﴾[الذاریات: ۲۱].
«در درون خود شما هم نشانه‌هایی هست، اگر چشم بصیرت داشته باشید».
در واقع در بدن آیات شگفت‌انگیزی هست که اگر تمام زندگی را در اندیشه‌ی ریزه‌کاریها و دقت در آن بگذرانیم، باز به پایانش نخواهیم رسید. چه پاک و منزه است خدایی که انسان را آفرید و به بهترین شکل ممکن رنگ و صورت او را آراست، او که انسان را خلق کرد و پایه‌های خلقت او را محکم و استوار داشت.