۲- إیصاء
ایصاء که عبارت است از وصیت کردن به کسی برای پرداخت بدهکاری‌ها، اجرای وصیت‌ها و سرپرستی و نظارت در امور کودکان، عملی مستحب است. اما إیصاء درباره‌ی ترویج فرزندان جایز نیست.
کسی که به انجام امور ذکر شده منصوب می‌شود «وصی» خوانده می‌شود و باید شخصی بالغ، عاقل، مسلمان و عادل باشد؛ اما مرد بودن ضرورت ندارد؛ بنابراین مادر کودکان برای این کار مناسب‌تر و اولی‌تر است.
در صورت ظهور فسق، وصی عزل می‌شود.
***
عدم رعایت حقوق دیگران از جمله اموری است که سلامت روانی افراد را به خطر می‌اندازد؛ بنابراین پرداخت بدهکاری‌ها علاوه بر رفع مسئولیت أخروی در رفع اختلاف بین وراث و بستانکار و آرامش روانی هر دو تأثیر زیادی خواهد داشت.
تعیین سرپرست برای اطفال در آموزش و تربیت صحیح جسمی و روانی آن‌ها بسیار مهم است؛ کودکان بی‌سرپرست همواره در معرض ابتلا به بیماری‌های جسمی و روانی هستند؛ اعتیاد، انحرافات اخلاقی، خشونت و تجاوزات جنسی همواره در میان این کودکان بیشتر از سایرین است.
توانایی‌ها و ویژگی‌های منحصر به فرد مادر در تعلیم و تربیت کودک ضامن تأمین سلامت روان و جسم کودک است. در سایه‌ی احساسات و عواطف مادرانه، شخصیت کودک تکامل می‌یابد و زمینه‌های انحرافات اخلاقی و تباهی او، از بین می‌رود.
حکم به عدم صحت إیصاء در ترویج فرزندان نشان‌دهنده‌ی احترام به استقلال و حق آن‌ها در انتخاب همسر است. تجربه نشان داده است که اجبار در ازدواج هرگز صحیح نیست و بروز اختلاف و جدایی در چنین ازدواج‌هایی بسیار زیاد است.