۳- ازدواج
اصل در حلال بودن نکاح قرآن، سنت و اجماع است. قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید:
﴿فَٱنكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ﴾[النساء: ۳].
«و با زنان دیگری که برای شما حلال هستند و دوست دارید ازدواج کنید».
و در جایی دیگر می‌فرماید:
﴿وَأَنكِحُواْ ٱلۡأَيَٰمَىٰ مِنكُمۡ﴾[النور: ۲۳].
«زنان و مردان مجرد خود را به ازدواج یکدیگر در آوردید».
در میان احادیث مربوط به ازدواج می‌توان به حدیث «من رزقه الله امرأة صالحة فقد أعانه علی شطر دینه»«هر کس که خداوند زنی پارسا به او عطا فرماید، در تکمیل کردن نصف دینش او را یاری داده است» اشاره کرد.
کسی که توانایی ازدواج ندارد می‌تواند با روزه گرفتن شهوت خود را کم کند و این مطلب به صراحت در حدیث زیر بیان شده است: «یا معشر الشّباب، من استطاع منکم الباءة فلیتزوّج فإنّه أغضّ للبصر وأحصن للفرج ومن لم یستطع فعلیه بالصّوم فإنّه له وجاء»«ای جوانان، هر کدام از شما که توانایی و امکانات ازدواج دارد پس ازدواج کند؛ زیرا ازدواج در نگهداری چشم (از نگاه‌های حرام) و عورت (از کارهای حرام) مؤثر است و هر کس که توانایی و امکانات ندارد پس روزه بگیرد، زیرا روزه شهوت را می‌کاهد».
کم کردن شهوت با کافور یا مواد دیگر مکروه است و بعضی از علما نیز آن را حرام دانسته‌اند [الشربینی؛ ج ۳؛ ص ۱۲۶].
***
تلاش‌های مربوط به ارتقای سلامت و پیش‌گیری از بیماری‌ها، به نحو فزاینده‌ای به سمت توجه به خانواده برای تقویت رفتارهای مربوط به سلامت، سوق یافته است؛ خانواده سازمانی قدرتمند برای ارتقای رفاه و آسایش جسمی و روانی است [دفتر اروپایی سازمان جهانی بهداشت؛ ۱۳۸۰؛ ص ۸۹].
ازدواج یکی از مسایلی است که از نظر بهداشت روانی نهایت اهمیت را دارد، تحقیقات انجام شده ثابت کرده است که افراد متأهلی که در ازدواج خود موفق بوده‌اند کمتر دچار بیماری روانی می‌شوند و در مقابل، عدم توجه به ازدواج، به خصوص در سنین بالا که ممکن است معلول نارسایی شخصیت و ترس از تعهد و مسئولیت باشد، یک نقطه ضعف در رشد روانی فرد محسوب می‌گردد؛ این‌گونه افراد به علت این که از ثمرات یک زندگی رضایت‌بخش، ایمن و سرگرم‌کننده برخوردار نیستند همیشه بلاتکلیف و سرگردان زندگی کرده و اکثراً با توسل به لذت‌طلبی‌ها و کام‌جویی‌های بدلی به دنبال تکیه‌گاه‌های غیرحقیقی می‌گردند و در آن‌جا نیز از فشارهای روانی آسوده نیستند [میلانی‌فر، بهروز؛ ۱۳۷۳؛ ص ۱۲۴].
در افراد مسن به خصوص زنان، انزوای اجتماعی، یک عامل مساعدکننده برای ضعف سلامتی و عمل‌کرد صحیح دستگاه‌های مختلف بدن است [آندرولی و همکاران؛ ۱۳۷۹؛ ص ۱۲ (۴)].
کافور اگر چه قدرت جنسی را کاهش می‌دهد اما پیری زودرس و سفیدی موها را به دنبال دارد و در ایجاد سنگ‌های کلیه و مثانه نقش زیادی دارد [ابوعلی‌سینا، شیخ‌الرییس؛ ج ۲؛ ص ۱۸۲].
گرچه مصرف کافور به عنوان کاهش‌‌دهنده‌ی نیروی جنسی در موارد نعوظ‌های دردناک توصیه می‌گردد، اما این اثر مورد تأیید قرار نگرفته و مشکوک یا لاأقل ناپایدار تلقی شده است. مصرف زیاد و بی‌رویه‌ی آن مثلاً دو گرم در یک دفعه خطرناک است و باعث مرگ می‌شود [زرگری، علی؛ ۱۳۷۱؛ ج ۴؛ ص ۳۴۳-۳۴۲].