۳-۱- مستحبات ازدواج
انتخاب همسر باکره به دلیل احادیث مذکور در صحیحین مستحب است. هم‌چنین مستحب است که همسر از اقوام نزدیک (عموزاده، عمه‌زاده، خاله‌زاده، دایی‌زاده) نباشد زیرا پیامبراکرم جدر این باره فرموده است: «لا تنکحوا القرابة القربیة فإنّ الولد یخلق ضاویاً» [۱۳۳]«با خویشاوندان بسیار نزدیک ازدواج نکنید زیرا فرزندی که از این ازدواج متولد می‌شود ضعیف خواهد بود». علما دلیل این امر را ضعف شهوت ناشی از کرامت نفس انسانی و نهایتاً تولد فرزندان نحیف بیان کرده‌اند [الشروانی: ج ۷؛ ص ۱۸۹ و السید البکری؛ ج ۳؛ ص ۲۷۱].
***
بکارت عبارت است از وجود پرده‌ی بکارت [۱۳۴]در مدخل واژن که یک چین غشایی نامنظم با ضخامت متغیر است؛ این پرده ممکن است از نوع کامل (سوراخ نشده)، ناکامل یا غربالی شکل بوده و یا اصلاً وجود نداشته باشد. پرده‌ی بکارت ممکن است در اثر معاینه، تروما [۱۳۵]، جراحی و نزدیکی جنسی دچار پارگی شود [رایان و همکاران؛ ۱۳۷۵؛ ص ۶۰].
حکم استحباب ازدواج با زنان باکره دلایل مختلفی ممکن است داشته باشد که می‌توان به تعدادی از آن‌ها اشاره کرد: اصولاً عدم مقاربت‌های قبلی و وجود پرده‌ی بکارت احتمال آلودگی‌ها و بیماری‌های آمیزشی را کاهش داده و به دلیل انسداد نسبی واژن احتمال عفونت‌های محیطی نیز کاهش می‌یابد.
از نظر روانی در زنان بیوه اغلب مسایلی مانند بدبینی، افسردگی و اضطراب دیده می‌شود که ممکن است زندگی زناشویی جدید را تحت تأثیر قرار دهد. وجود پرده‌ی بکارت برای اغلب مردان از نظر روانی و افزایش لذت جنسی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد.
ممانعت از ازدواج خویشاوندان نزدیک، تشخیص و تعیین عوامل ارثی بیماری‌زا و جلوگیری از ازدواج افرادی که نسل معیوب به وجود می‌آورند گام‌های مؤثری در بهبود سلامت جسمی و روانی افراد جامعه است.
وجود فرزند مبتلا به بیماری‌های ارثی یا ناهنجاری‌های جسمی و روانی نه تنها در سلامت روانی والدین تأثیرات منفی شدید دارد، بلکه برای جامعه و دولت نیز از جنبه‌های متعددی مشکل‌ساز است [میلانی‌فر، بهروز؛ ۱۳۷۳؛ ص ۱۰۹].
همه‌ی انسان‌ها دارای چهار تا هشت «ژن مضر» هستند اما غالباً چنین ژن‌هایی به ندرت اثری بر سلامتی شخص یا فرزندانش دارند؛ حدس زده می‌شود از هر سه نفر یکی دارای ژن مربوط به بیماری‌های روانی باشد [نوزاد، غلام‌رضا؛ ۱۳۷۹؛ ص ۱۱۰].
ازدواج‌های فامیلی نه تنها احتمال مبتلا شدن به بیماری‌های ارثی را افزایش می‌دهد بلکه باعث ازدیار بیماران مبتلا به این بیماری‌ها و انتقال ژن‌های آن‌ها به نسل‌های بعدی می‌شود [سروری، علی‌اصغر؛ ۱۳۷۴؛ ص ۱۲۵].
ازدواج با خویشاوندان درجه سوم (عمه‌زاده، عموزاده و دایی‌زاده‌ها) احتمال تلاقی ژن‌های مضر و تولد فرزندان بیمار و ناقص را افزایش می‌دهد؛ میزان این خطر در این ازدواج‌ها ۶% تا ۸% است و این رقم دو برابر رقم ۳% تا ۴% وفور نواقص مادرزادی و اختلالات ذهنی در کل جمعیت است ولی همین زوج‌ها دارای شانس بیشتر از ۸۰% هستند که فرزندان سالم و طبیعی داشته باشند [نوزاد، غلام‌رضا؛ ۱۳۷۹؛ ص ۱۱۲].
[۱۳۳] ابن الصلاح می گوید: این حدیث اصلی ندارد، و شوکانی و آلبانی و دیگر علماء می گویند که این حدیث از رسول الله جثابت نشده بلکه سخنی بهمین معنی از عمرسباثبات رسیده است. مصحح [۱۳۴] hymen [۱۳۵] truma