نگاهی اجمالی به مؤلف کتاب علامه عبدالشکور لکنوی
علامه عبدالشکور فاروقی لکنوی در قریه «کاکوری» از حومه شهر لکنو هند در ۲۳ ذی الحجة ۱۲۹۳هـ.ق. مطابق با ۱۰ ژوئیه ۱۸۷۷ م چشم به جهان گشود. والد ایشان مولانا حافظ محمد ناظر علی از مریدان خاص حافظ عبدالسلام نقشبندی/بود. پس از طی دوران تحصیلات علوم دینی اقدام به نشر ماهنامه‌ای به نام «النجم» نمود که عقاید اهل سنت را نسبت به صحابة کرامشدر آن توضیح داده و نشر می‌کردند. در فن مناظره و مباحثه، مهارت و تبحر خاصی داشتند، چنانکه حکیم الامت علامه اشرف علی تهانوی/نسبت به سؤالی که در این باره از ایشان شده بود، فومودند: «پاسخ این سؤال را مولوی عبدالشکور مدرس مدرسة عربیه «امروهه» از من بهتر می‌دانند [۱۵]. همچنین شیخ الاسلام حضرت مولانا سید حسین احمد مدنی/در پاسخ به سؤالی چنین فرمودند: «در این خصوص مولانا عبدالشکور اطلاعات و تحقیقات کافی دارند از ایشان بپرسید» [۱۶].
علامه محقق، مولانا محمد منظور نعمانی/پس از وفات ایشان در ماهنامه «الفرقان» مقاله‌ای در این خصوص مرقوم داشتند و تحت عنوان «رسوخ علمی آن مرحوم» می‌نویسند: «کسانی که از نزدیک با مولانای مرحوم آشنایی نداشتند، فکر می‌کردند که ایشان فقط در فن بحث و مناظره مهارت دارند. در حالی که ایشان نه فقط در رشته مناظره و تألیف کتب، تخصص داشتند، بلکه از راسخین فی العلم و مدرسان بااستعداد و دارای مطالعه عمیق و وسیعی بودند. خداوند متعال به موصوف، حافظه عجیبی داده بود. و بنده به ندرت اینگونه افراد قوی‌الحافظه‌ای دیدم...
از شعبه‌‌های مختلف علوم، به علم تفسیر قرآن، شعف و ذوق خاصی داشتند و «سلسله تفسیر آیات» ایشان گواه زنده‌ای بر این امر است. علامه نعمانی/در پایان همین مقاله مرقوم می‌دارند:
«در پایان، نظر و کلام یکی از عارفان بزرگ، بلکه امام یقین و معرفت، حضرت مولانا محمد الیاس/ را (بنیان‌گزار نهضت دعوت و تبلیغ) در این رابطه نقل می‌کنیم. حضرت مولانا محمد الیاس/درست یک سال قبل از وفات خویش، همراه با گروه بزرگی از (جماعت تبلیغ) به لکنو تشریف‌فرما شدند و حدود یک هفته در دارالعلوم ندوة العلماء اقامت گزیدند. یک روز در محل وضوی مسجد دارالعلوم، مشغول وضو بود، دو سه نفر از اساتید دارالعلوم نیز داشتند وضو می‌گرفتند، مولانا معین الله ندوی (استاد و مسؤول فعلی اموال و ساختمانی دارالعلوم) روبروی مولانا مشغول وضو بود. حضرت مولانا، نظر و عنایت خاصی به ایشان داشتند. خطاب به ایشان فرمودند: مولوی معین الله! حضرت مولانا عبدالشکور را می‌شناسی؟ وی گفت: آری، می‌شناسم. پرسیدند: آیا به زیارت ایشان هم موفق شده‌ای؟ وی گفت: خیر، آنگاه فرمودند: ایشان «امام زمان حاضر» هستند. در این سفر، بنده نیز افتخار هم رکابی حضرت مولانا محمد الیاس/را داشتم. ایشان یک بار به بنده گفتند: در شرق کشور ما، حضرت مولانا عبدالشکور همان منزلت و جایگاه را دارند که حکیم الامت حضرت مولانا تهانوی/در غرب کشور دارند [۱۷].
اعطای لقب «امام زمان عصر حاضر» از جانب شخصیتی همچون حضرت مولانا محمد الیاس/امام دعوت و تبلیغ، به حضرت مولانا عبدالشکور لکنوی/سند بزرگی بر مقام و منزلت والای این عالم ربّانی به حساب می‌آید [۱۸].
مولانای مرحوم در ۱۷ ذی القعده سال ۱۳۸۱ هـ مطابق با ۲۳ آوریل ۱۹۶۲ م در شهر لکنو هند، دارِ فانی را وداع گفت. درود و رحمت خداوند بر روح ایشان باد.
[۱۵] ماهنامه النجم، شعبان ۱۳۴۱ هـ. [۱۶] مکتوبات شیخ الاسلام جلد دوم مکتوب ۸۵. [۱۷] ماهنامه الفرقان، ذی القعده ۱۳۸۱ هـ ق. [۱۸] مقدمه تحفه خلافت از مولانا قاضی مظهر حسین.