زندگانی خلفای راشدین

حضرت علی مرتضی:

قیس بن عباد می‌گوید: در جنگ جمل از حضرت علیسشنیدم که می‌گفت: بار الها! من به درگاه تو از خون عثمان تبّرا می‌جویم. روزی که عثمان شهید شد من به قدری مغموم شدم که عقلم زایل گشت و در آن روز زندگی برایم تلخ شد. مردمی که برای بیعت پیش من آمدند، به آن‌ها گفتم که: من از خدا شرم دارم که بیعت کسانی را قبول کنم که آن‌ها شخصی را به قتل رسانیده‌اند که رسول خداجدر شأن او فرموده است: فرشتگان از او شرم می‌کنند، و از این شرم دارم که عثمان شهید شد و از تدفین او جلوگیری به عمل آمد. محمد بن حاطب می‌گوید: می‌خواستم به مدینه بروم به حضرت علیسعرض کردم: ای امیرالمؤمنین! مردم نسبت به حضرت عثمان از ما سؤال می‌کنند، ما چه جواب دهیم؟ حضرت علی فرمود: بگویید به خدا قسم! حضرت عثمان مصداق این آیه بودند:﴿لَيۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ جُنَاحٞ فِيمَا طَعِمُوٓاْ إِذَا مَا ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّأَحۡسَنُواْۚ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ٩٣ ﴾[المائ‍دة: ٩٣]«بر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند، در باره‌ى آنچه [پیش از حکم تحریم‌] خورده‌اند گناهى نیست، به شرط آن که پرهیزکار و مؤمن گردند و کارهاى شایسته کنند، سپس [از محرمات‌] پرهیز نمایند و [به تحریم آن‌] مؤمن باشند، سپس [با جدّیت‌] پرهیزکارى».