مختصر سیرت رسول خدا ج
آنحضرت سردار و سرور جهانیان، پیشوای پیامبران، و خلاصه و زبدۀ همۀ انبیاء، و رحمت برای جهانیان مبعوث شده‌اند. ایشان بشارت دهنده و بیم دهنده و چراغ روشن، و سردار فرزندان آدم می‌باشند. نام گرامی شان محمد پسر عبدالله پسر عبد المطلب پسر هاشم بوده، و هاشم از قبیلۀ قریش، وقریش از قبیلۀ عرب است. وآنحضرت از ذریۀ اسماعیل پسر ابراهیم – علیهما الصلاة والسلام – اند.
آنحضرت جدر روز دو شنبه دوازدهم ماه ربیع الأول در سال عام الفیل در مکه مکرمه متولد شدند. بعضی از علماء ولادت با سعادت شان را نهم ماه ربیع الأول گفته‌اند.
آنحضرت جدر شهر مکه معظمه به یتیمی نشو و نمو کردند، زیرا پدر شان عبد الله قبلاً وفات نموده بود، و سپس مادر شان بی‌بی آمنه نیز وفات نمود. و سر پرستی شان به پدر کلان شان عبد المطلب رسید. و بعد پدر کلان شان نیز وفات نمود، و سر پرستی شان به کاکای شان ابو طالب تعلق گرفت.
آنحضرت جدر دوران خورد سالی خود گوسفند چرانی می‌کردند. ودر مکه معظمه ایشان به خلق نیک، و فطرت پسندیده مشهور گردیده بودند. خداوند ایشان را از سائر مردم به خلق نیک، راستگویی، و امانت داری متمایز ساخته بود، ازینرو مردم ایشان را «صادق الأمین» لقب داده بودند. آنحضرت بسیار مهمان نواز بودند، صلۀ رحم بجا می‌آوردند، به فقراء و محتاجان همکاری و مساعدت می‌کردند، و مردم را در مشکلات شان یاری می‌دادند.
آنحضرت هیچگاه بت را سجده نه نمودند، زیرا فطرت و سرشت بسیار پاکی داشتند، و هیچگاه آلوده به شرک نشدند. از کار‌های زشت و اخلاق نا پسند، و عقاید سوء اهل جاهلیت بد می‌بردند. از همین جهت به غار حراء خلوت می‌گزیدند. وبه دین پدر کلان خود حضرت ابراهیم÷عمل می‌کردند.