۴- دعوت به هدايت
عن أبي هريرةسقال: قال رسول الله ج: «من دعا إلى هدى كان له من الأجر مثل أجور من تبعه، من غير أن ينقص من أجورهم شيئاً، ومن دعا إلى ضلالة كان عليه من الإثم مثل إثم من تبعه، لا ينقص ذلك من آثامهم شيئاً» رواه مسلم.
ترجمه: از ابو هریرهسروایت است که:
پیامبر اسلام جفرموده: «آنکه به دعوتی رهنمائی کند درست مزد آنانی را که از وی پیروی می‌کنند در می‌یابد، بدون اینکه از مزدش چیزی کاسته شود، وآنکه به گمراهی دعوت کند بر وی گناهیست مانند گناهان آنانی که از وی پیروی می‌کنند، و این امر از گناهان شان چیزی را نمی‌کاهد». این حدیث را امام مسلم رحمة الله علیه روایت کرده است.
درین حدیث مبارک واحادیث شبیه آن ترغیب به دعوت به هدایت شده است وفضیلت داعی را بیان، واز دعوت بسوی گمراهی وضلالت مردم را بر حذر ساخته است. وگناه آنانی را که مردم را به فساد وگمراهی دعوت می‌نمایند، بسیار بزرگ وانمود کرده است.
هدایت: عبارت است از علم پر منفعت، وعمل نیکو. هر کس که علم را فرا گیرد ویا مردم را بسوی طریقی که توسط آن علم حاصل کنند رهنمای کند این شخص داعی بسوی هدایت گفته می‌شود.
و هر کسی که مردم را به عمل نیکوی که تعلق به حقوق خدا و یا حقوق عامه مردم و یا تعلق به حقوق اشخاص معینی دارد دعوت نماید او نیز از جملۀ داعیان هدایت بشمار می‌آید.
و هر کسی که مردم را در چیزهائی که بدین تعلق می‌گیرد نصیحت دینی ویا دنیوی می‌کند او هم داعی به هدایت گفته می‌شود. و هر کسی که در علم و عمل خویش پیشوای مردم می‌گردد، و دیگران از وی پیروی می‌کنند او نیز داعی هدایت می‌باشد. و هر کسی که از دیگران به عمل خیر سبقت می‌جوید ویا کار عام المنفعه را بنیان می‌گذارد او نیز شامل این حدیث می‌گردد. و به عکس آن، اشخاصی که مردم رابه گمراهی و شقاوت دعوت می‌کنند داعی به فساد گفته می‌شوند.
بناءً دعوت گران هدایت ایشان از پیشوایان پرهیزگار ونخبه‌ترین افراد مسلمان جامعه بشمار می‌آیند. «اما دعوت گران بسوی گمراهی پیشوایان‌اند که مردم را به آتش سوزان دوزخ دعوت می‌کنند.
و هر کسی که دیگری را به کار خیر و تقوی مساعدت کند او نیز از جملۀ داعیان هدایت محسوب می‌گردد. و کسی که مردم را به گناه و تجاوز به حقوق دیگران دعوت می‌کند او از زمرۀ دعوت گران گمراهی و ضلالت بشمار می‌آید.