۳- اقرار نمودن به زبان و تصدیق کردن آن به قلب:
چیزهای را که کلمۀ طیبه از گوینده آن تقاضا دارد باید بندۀ مسلمان به قلب خود تمام چیزهای را که به گویندۀ این کلمه لازم است قبول نماید و به زبان خود اقرار کند، و رد نمودن مقتضیات کلمۀ طیبه منافی شرط آن می‌باشد، چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ٣٥ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ٣٦﴾[الصافات: ۳۵-۳۶].
«(آری) ایشان چنین بودند، چون به آن‌ها گفته می‌شد جز خدا معبودی نیست تکبر میورزیدند و می‌گویند: آیا خدایان خود را به خاطر شاعر دیوانۀ ترک گوییم».