مطالعه ای در معارف اسلامی

۶- دوست داشتن این کلمه که منافی آن بغض و کینه توزی است:

بندۀ مسلمان این کلمۀ مبارکه را دوست دارد و نیز دوست دارد که مطابق به آن عمل کند. و اهل این کلمه را و کسانی که به این کلمه عمل می‌نمایند نیز دوست می‌داشته باشد. چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَندَادٗا يُحِبُّونَهُمۡ كَحُبِّ ٱللَّهِۖ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَشَدُّ حُبّٗا لِّلَّهِۗ وَلَوۡ يَرَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ إِذۡ يَرَوۡنَ ٱلۡعَذَابَ أَنَّ ٱلۡقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعٗا وَأَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعَذَابِ١٦٥﴾[البقرة: ۱۶۵].

«(با اینهم) هستند مردمی که بغیر از خدای بر حق معبودان دیگری را (به پرستش) می‌گیرند، ایشان را طوری دوست می‌دارند که باید خدا را دوست داشته باشند. اما آنانی که (بخدا) ایمان دارند، محبت شان بخدا (نسبت به محبت مشرکان در برابر معبودان شان) شدیدتر می‌باشد. ستمگاران هنگامی که عذاب (خدا) را ببینند باین حقیقت پی می‌برند که همۀ نیروها تنها از آن خدا است و بی‌شک خداوند سخت عذاب کننده است».

وقال ج: «ثلاث من كن فيه وجد بهن حلاوة الإيمان: أن يكون الله و رسوله أحب إليه مما سواهما، وأن يحب المرء لا يحبه إلا لله، وأن يكره أن يعود في الكفر بعد أن أنقذه الله منه كما يكره أن يقذف في النار» صحیح البخاري.

پیامبر خدا جفرمود: «هرگاه سه خصلت در شخص موجود باشد لذت و شیرینی ایمان را در می‌یابد: اینکه خدا و رسولش جاز همه کس برای وی محبوب‌تر باشد، و اینکه شخصی را فقط برای خدا دوست بدارد، و اینکه زشت پندارد که به کفر باز گردد بعد از اینکه خداوند از آن او را نجات داده است چنانچه زشت می‌پندارد که در آتش انداخته شود».