امور پر منفعت در دنیا:
انسان ناچار است که در طلب رزق سعی ورزد، درین صورت مناسب حال او این خواهد بود که از مفید‌ترین اسباب و وسایل دنیوی که لایق حال وی است استفاده بعمل آورد و مقصد از کسب و کارش پوره کردن چیزهای مورد ضرورت خودش، و کسانی که تحت سر پرستی وی است، واشخاصی که کفالت آن‌ها را بدوش دارد بگرداند، و باین نیت باشد که روزی کفاف بدست آورد و از سؤال کردن مردم بی‌نیاز گردد، و از کسب و کارش این هدف را نیز داشته باشد که به عبادت مالی مانند: زکات، صدقات نافله، و نفقات خیریه عامه و خاصه بپردازد. و زمانی که انسان به همین هدف عالی و پاک در طلب روزی خویش سعی ورزد. و از راه‌های مناسب و مفید استفاده بعمل آورد. تمام حرکات و کوشش وی در راه خدا، و وسیلۀ تقرب به خدا محسوب می‌گردد.
و در همۀ این امور نباید انسان به قوت، ذکاوت و نیرو و فهم دانش خودش و یا بمعرفتش به اسباب وادارۀ امور اتکاء و اعتماد نماید بلکه از خداوند یاری و کمک خواسته و به او توکل کند، و به این امید باشد که همۀ امور را خداوند برایش سهل و آسان سازد و او را موفق وپیروز گرداند و به مرادش نایل گرداند. و از خداوند بخواهد که در رزق وی برکت گذارد. و اولین برکت رزق این است که اساس کارش بر تقوی و نیت نیکو باشد، و این نیز از جملۀ برکت رزق بشمار می‌آید که خداوند او را توفیق به ادای واجبات و مستحبات عنایت فرماید و از برکت در رزق این هم گفته می‌شود که در معاملات خویش احسان وخیر خواهی را فراموش ننماید، چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَلَا تَنسَوُاْ ٱلۡفَضۡلَ بَيۡنَكُمۡۚ﴾[البقرة: ۲۳۷].
ترجمه: «ونیکوی را در میان خویش فراموش ننمائید».
بر فراخ دستان آسانی نمودن، وبر تنگ دستان مهلت دادن، و در وقت خرید و فروش به اندازۀ توان خود از کم و زیاد بخشش نمودن، انسان خیر بسیاری را بدست می‌آورد.