مسائل ابتدائی علم سنت (حدیث)
سنت در لغت به معنای طریقه و روش است خواه پسندیده باشد و یا نا پسند.
از جملۀ فرمودۀ پیامبر اسلام جاست که می‌فرمایند: «من سن سنة حسنة فله أجرها و أجر من عمل بها إلى يوم القيامة، ومن سن سنة سيئة فعليه وزرها ووزر من عمل بها إلى يوم القيامة»(کسی که در اسلام روش و طریقۀ نیکوی را اساس گذارد برای او است مزد آن و مزد کسی که بعد از او آن کار را انجام می‌دهد تا روز قیامت، و کسی که در اسلام روش و طریقۀ بدی را اساس گذارد بر وی گناه آنست و گناه کسی که بعد از وی مرتکب آن می‌شود تا روز قیامت).
سنت در اصطلاح محدثین عبارت است از آنچه از گفتار و کردار یا تأیید یا صفت وجودی (جسمی) یا اخلاقی و یا سیرت که از آنحضرت جروایت شده باشد، خواه پیش از بعثت باشد و یا بعد از آن.
۱- مثال سنت قولی: مانند فرموده آنحضرت ج«إنما الأعمال بالنيات»(همانا اعمال مربوط به نیت است).
۲- مثال سنت فعلی: همۀ چیزهائی که صحابه رضوان الله علیهم اجمعین در امور عبادی و غیره مانند ادای نماز، مناسک حج، مسائل روزه از افعال آنحضرت جنقل نموده‌اند.
۳- مثال سنت تقریری و تأییدی: افعالی را که بعضی از صحابه انجام داده‌اند و پیامبر جدر مقابل سکوتی فرموده‌اند که دلالت بر رضای شان می‌کند، مانند: دو رکعت نمازی که حضرت بلالسبعد از وضوء اداء نموده است، و غیره.