خصوصیت‌های شریعت اسلام:
۱- شریعت اسلام مصدر و اساس خویش را از پروردگار جهانیان می‌گیرد:
این شریعت اساس و مصدرش از جانب خداوند عالمیان می‌باشد، چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿ثُمَّ جَعَلۡنَٰكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِ فَٱتَّبِعۡهَا وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَ١٨﴾[الجاثیة: ۱۸].
ترجمه: «سپس تو را براهی راست از امر (دین) قرار دادیم آن را پیروی کن از هوی (نفس) کسانی که نمی‌دانند پیروی منما».
پس وقتی که این شریعت اساس خود را از خداوند متعال می‌گیرد معنایش اینست که این شریعت از همۀ ادیان برای بشر صالحتر و مفیدتر می‌باشد، زیرا این شریعت از جانب ذات با حکمتی که پروردگار انسان‌ها است نازل شده است، و خداوند متعال به مصالح بندگان خویش از همه آگاهتر است. این برتری شریعت ایجاب آن را می‌نماید که این دین اصول و قواعد خویش را از وحی آسمانی که عبارت از قرآن مجید و احادیث گرانبهای آنحضرت جگرفته است لذا این دین از تبدیل و تغییر و تصرف انسان‌ها در امان بوده و تا روز قیامت باقی می‌ماند. اما سائر ادیان سماوی از تبدیل و تغییر سالم نمانده علمای شان در کتاب‌های که به ایشان نازل شده بود تحریف و تغییر آورده‌اند.