غرق‌شدن عاد و ثمود در خلیج و نجات ابراهیم از رودخانه!
اطلاعات تاریخی علی‌محمد باب محدود به آگاهی مغلوط وی از احوال موسی÷و داوود÷نبود، بلکه علی‌محمد مدعی بود که در روزگاران گذشته، قوم عاد و ثمود را در خلیجی غرق کرده و ابراهیم÷را از خطر رودخانه‌ای نجات داده است! چنانکه در کتاب «أحسن القصص» می‌نویسد:
«قد أغرقتُ فرعون وعاد وثمود بإذن الله في واحد من الخليجين وقد أنجيت نوحاً وإبراهيم وموسی في واحد من النهرين» [۱۲۰].
یعنی: «من، فرعون و عاد و ثمود را با اجازۀ خداوند در یکی از دو خلیج غرق کردم، و نوح و ابراهیم و موسی را در یکی از دو رودخانه نجات دادم»!
پژوهشگرانی که پیرو علی‌محمد باب‌اند، البته وظیفه دارند تا تحقیق کنند که اولاً: عاد و ثمود در کدام خلیج غرق شده‌اند؟ (البته با توجه به آن که قرآن مجید می‌فرماید: قوم عاد در اثر تندبادهای پیاپی، و قوم ثمود در اثر صاعقه‌ای آسمانی به هلاکت رسیدند) [۱۲۱]! و ثانیاً: ملاحظه کنند که ابراهیم÷از غرق‌شدن در کدام رودخانۀ پرخروش نجات یافت!؟ اما نظر ما این است که چون فرعون به طور مسلم در دریا غرق شده، علی‌محمد نخواسته تا او را تنها گذارد، پس به جای آل فرعون، عاد و ثمود را به وی ملحق کرده است! و همچنین از آنجا که نوح و موسیإاز خطر طوفان و دریا در امان ماندند، لذا علی‌محمد ابراهیم خلیل÷را هم با آن دو قرین نموده تا نجات سه تن با هلاک سه دیگر همآهنگ شود، و بلاغت سخن به کمال رسد، هرچند ابراهیم÷از آتش نمرودی نجات یافت، نه از رودخانۀ علی‌محمدی!
[۱۲۰] احسن القصص، ص۳۴، چاپ سنگی. [۱۲۱] نک: سورۀ الحاقه آیۀ: ۵ تا ۷. و سورۀ فصلت آیۀ: ۱۵ تا ۱۷).