کتاب بهاء، خلق را از همۀ کتاب‌ها بی‌نیازی می‌کند!
هیچکدام از کتاب‌های آسمانی ادعا نکرده‌اند که ما، شما را از همۀ کتاب‌های عالم بی‌نیاز می‌کنیم و اگر انسانی چنین سخنی را به میان آورد، دانشمندان جهان او را شخصی خودخواه و متکبر می‌شمرند که می‌خواهد قافلۀ دانش را از حرکت باز دارد و راه تکامل بشر را بربندد، اما میرزا حسینعلی بهاء مکرر از این مقوله سخن گفته و این دروغ بزرگ را اظهار داشته، چنانکه در کتاب «اقتدارات» آشکارا می‌نویسد:
«ای دوستان! بر امر ثابت و راسخ باشید. اگر نفسی کلمه‌ای بگوید، در جواب بگوئید ظاهر شد آنچه که به یک تجلّی از تجلیّات انوارش عالم را روشن و منوّر نموده و یک بیان از بیان مُنزل از اسماء مشیّتش، کل را از کتب عالم و بیان امم بی‌نیاز کرد»! [۳۵۳].
و همچنین در کتاب «اقدس» می‌نویسد:
«من يقرء آية من آياتي لخير له من أن يقرأ كتب الأوّلين والآخرين» [۳۵۴].
یعنی: «هرکس یک آیه از آیات مرا بخواند، برای او بهتر است از آن که همۀ کتاب‌های گذشتگان و آیندگان را بخواند»!
و ناگزیر خود این آیه! هم مشمول قانون بالا می‌شود، یعنی: خوانندگان ارجمند به محض خواندن عبارت فوق، از مطالعۀ تمام کتاب‌های دنیا بی‌نیاز شده‌اند.
آیا هیچ عاقلی در دنیا پیدا می‌شود که به چنین ادعائی برخاسته باشد؟ و آیا بوی تند أنانیّت و خودپرستی از این عبارت به مشام‌خوانندگان گرامی نمی‌رسد؟
فراموش نکنیم که گویندۀ این سخن همان کسی است که می‌گوید: یک موی من از همۀ اهل آسمان‌ها و زمین برتر است، چنانکه در کتاب «مبین» می‌نویسد:
«أتفكرون بالذي خلقتم للقائه ثم على مقاعدكم تفرحون؟ وتعترضون على الذي شعرة منه خير عند الله عمن في السموات والأرض»؟ [۳۵۵].
یعنی: «آیا کسی را انکار می‌کنید که برای دیدن او آفریده شده اید؟ سپس در جایگاه‌های خود نشسته و شادی می‌کنید؟ و بر کسی اعتراض می‌نمایید که مویی از او نزد خدا بهتر از همۀ اهل آسمان‌ها و زمین است»!؟
[۳۵۳] کتاب «اقتدارات» ص ۳۱ و ۳۲. [۳۵۴] کتاب «اقدس» ص ۵. [۳۵۵] کتاب «مبین» ص ۵.