پیام نویسنده به پیروان باب و بهاء:

بسم الله الرحمن الرحیم

«أَلاَ وَإِنَّ الدِّيْنَ بَلاَغٌ رَبَّانِيّ * وَأَمْرٌ قَوِيْمٌ نُورَانِيّ * أَوْحَى اللهُ تَعَالى إِلى أُمَنَاءِ وَحْيِهِ * وَالدَّاعِيْنَ إِلى أَمْرِهِ وَنَهْيِهِ * يَدْعُونَ عِبَادَ اللهِ إِلى عِبَادَتِهِ * وَيُرْشِدُونَهُمْ إِلى حُكِمِهِ وَطَاعَتِهِ * فَمَنْ تَعَبَّدَ بِهِ فَازَ وَنَجَا * وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَكَ وَغَوَى * وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَى عَلَى اللهِ كَذِبا * فَقَالَ إِنِّيْ جِئْتُكُمْ مِنَ اللهِ بِالْهُدَى * ثُمَّ اسْتَكْبَرَ وَقَالَ أَنَا رَبُّكُم الأَعْلَى! [۴۳۵]* فَدَعَا النَّاسَ إِلى عِبَادَةِ نَفْسِهِ * وَأَمَرَهُمْ بِتَقْدِيْسِ اسْمِهِ وَرَسْمِهِ * وَالَّذِيْ قَالَ لاَ يُرَى في هَيْكَلِيْ إِلاَّ اللهُ الْوَحِيْد * وَنَادَى أَنْ لاَّ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا الْمَسْجُونُ الْفَرِيْدُ! [۴۳۶]* فَأَفِيْقُوا مِنْ نَوْمِكُمْ أَيُّهَا الْعِبَاد * وَاعْرِفُوا الْكَلاَمَ الْبَاطِلَ مِنَ السَّدَادِ * وَارْجِعُوا إِلى كَلاَمِ اللهِ الْمَجِيْد * الَّذِيْ يَدْعُوكُمْ إِلى حَقِيْقَةِ التَّوْحِيْدِ﴿لَّا يَأۡتِيهِ ٱلۡبَٰطِلُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَلَا مِنۡ خَلۡفِهِۦۖ تَنزِيلٞ مِّنۡ حَكِيمٍ حَمِيدٖ ٤٢﴾[فصلت: ۴۲] [۴۳۷]* وَالسَّلامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى * وَاجْتَنَبَ سَبِيْلَ الْغَيِّ وَالرَّدَى [۴۳۸]*».

مصطفی حسینی طباطبائی

۱۴۱۸ هـ.ق.

۱۳۷۶ هـ.ش.

[۴۳۵] اشاره به ادعای ربوبیت علی‌محمد باب. [۴۳۶] اشاره به دعوی الوهیت حسینعلی بهاء. [۴۳۷] بخشی از آیۀ ۲۴ از سورۀ شریفۀ فصلت. [۴۳۸] از فضلای بهایی درخواست می‌شود که نثر موزون نویسنده را با آنچه از باب و بهاء در دست دارند مقایسه کنند، تا از راه خوش‌گمانی کلمات مغلوط آن دو را معجزه‌ای شکست‌ناپذیر نپندارند.