باب (۵۲): ممنوعیت گفتن السلام علی الله [۱۹۶].

از ابن مسعود سروایت است که می‌گوید: ما وقتی با رسول الله ص، نماز می‌خواندیم: می‌گفتیم: «السلام على الله من عباده, السلام على فلان وفلان ...». یعنی:سلام بر الله و سلام بر فلانی و فلانی آنگاه رسول الله ص، ما را از گفتن: السلام علی الله، منع کرد و فرمود: «فإن الله هو السلام» یعنی خود او سلام است. (بخاری) [۱۹۷].

خلاصه آنچه در این باب بیان شد:

۱ـ تفسیر معنی سلام.

۲ـ سلام، نوعی دعا و عرض ادب است.

۳ـ نباید آنرا در مورد الله بکار برد.

۴ـ بیان علت این ممنوعیت.

۵ـ آگاه ساختن به تحیت و سلامی که شایستۀ الله نیست.

[۱۹۶] سلامتی و عافیت چیزی است که بندگان نیازمند آن می‌باشند و باید آنرا از الله بخواهند. و چون خدا غنی و بی‌نیاز است، لازم نکرده کسی برای او سلامتی بطلبد. و اگر کسی چنین کند، در توحیدش نقص وارد می‌گردد. خداوند می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ أَنتُمُ ٱلۡفُقَرَآءُ إِلَى ٱللَّهِۖ وَٱللَّهُ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ ١٥﴾[فاطر: ۱۵]. «اى مردم شما (همگى) نیازمند به خدائید; تنها خداوند است که بى‏نیاز و شایسته هرگونه حمد و ستایش است». [۱۹۷] ابن مسعود می‌گوید: ما، در ابتدا می‌گفتیم: «السلام على الله» و بدینصورت بگمان خود، عرض ادب می‌کردند. زیرا سلام و احوالپرسی نوعی عرض ادب نسبت به یکدیگر بود و آنان همین اصطلاح را در مورد الله بکار می‌گرفتند. پس هدف آنان درست بود ولی این کلمه از نظر معنی شایستۀ الله نبود. و با توجه به سایر اسماء و صفات و همچنین، نظر به اینکه ایشان پروردگار همه است، استعمال چنین کلمه‌ای نسبت به الله نوعی بی‌ادبی تلقی می‌شود. از اینرو،‌ رسول الله ص، آنها را متوجه ساخت و از گفتن آن، منع فرمود.