معلومات کتاب
- مؤلف: صالح بن عبدالعزیز آل الشیخ
- مترجم: اسحاق دبیری رحمه الله
- تاریخ انتشار: شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۸۸
- به روز رسانی: دوشنبه, ۲۸ خرداد ۱۴۰۳
- دیوی : 297/4
- صفحه: 223
- مشاهده : 299735
- دانلودها: 94508
چکیده کتاب
غایة المرید شرح کتاب توحید
(شیخ صالح بن عبدالعزیز آل شیخ)
بیان مفهوم توحید و انواع آن و جزئیات باورهای یکتاپرستانه است. نویسنده در این کتاب کوشیده است تا مسلمانان را به بازاندیشی در باورهای توحیدی اسلام دعوت نماید. وی ضمن شرح و توصیف کامل توحید ربوبیت، توحید الوهیت و توحید اسماء و صفات، آیات قرآن و کلام ارزشمند نبوی را در شرح و تکمیل این مفاهیم بازگو می‌کند. در ادامه، به بیان مفهوم و انواع شرک و مصادیق آن پرداخته و اعتقادات و اعمالی را که باعث ترویج شرک در جامعه اسلامی می‌شوند، برمی‌شمارد. وی در خلال مباحث کتاب، درس‌های اخلاقی و اجتماعی‌ای را که از باورهای توحیدی به دست می‌آید، بیان می‌کند.
- مؤلف: صالح بن عبدالعزیز آل الشیخ
- مترجم: اسحاق دبیری رحمه الله
- تاریخ انتشار: شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۸۸
- به روز رسانی: دوشنبه, ۲۸ خرداد ۱۴۰۳
- دیوی: 297/4
- صفحه: 223
- مشاهده: 299735
- دانلودها: 94508
فهرست کتاب
- مشخصات کتاب
- مقدمه
- باب (۱): توحید
- باب (۲): فضیلت توحید و اینکه سایر گناهان را نابود میگرداند.
- باب (۳): موحد واقعی بدون حساب وارد بهشت خواهد شد.
- باب (۴): هراس از شرک
- باب (۵): دعوت به شهادت لا إله إلا الله.
- باب (۶): تفسیر توحید و مفهوم شهادت لا إله إلا الله.
- باب (۷): استفاده از دستبند و آویز برای حصول شفا و دفع بلا، از امور شرک آمیز است [۲۸]
- باب (۸): حکم دَم خواندن و گردن بند.
- باب (۹): تبرک جستن به درخت و سنگ و غیره [۳۸].
- باب (۱۰): پیرامون ذبح کردن حیوان برای غیر الله [۴۱].
- باب (۱۱): نباید در مکانی که برای غیر الله نذر و قربانی شده است، برای الله قربانی کرد [۴۶].
- باب (۱۲): نذر کردن به نام غیر الله شرک است.
- باب (۱۳): کمک خواستن از غیر الله شرک است [۵۱].
- باب (۱۴): کمک خواستن و به دعا طلبیدن غیر الله شرک است [۵۴].
- باب (۱۵): در مورد این ارشاد خداوند که میفرماید: ﴿ أَيُشۡرِكُونَ مَا لَا يَخۡلُقُ شَيۡٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ ١٩١ وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ ١٩٢
- باب (۱۶): در مورد این ارشاد الله تعالی: ﴿حَتَّىٰٓ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمۡ قَالُواْ مَاذَا قَالَ رَبُّكُمۡۖ قَالُواْ ٱلۡحَقَّۖ وَهُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡكَبِيرُ﴾[سبأ: ۲۳].
- باب (۱۷): در مورد شفاعت.
- باب (۱۸): در مورد این سخن پرودگار که میفرماید: ﴿إِنَّكَ لَا تَهۡدِي مَنۡ أَحۡبَبۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ ٥٦﴾[القصص: ۵۶].
- باب (۱۹): در مورد اینکه انگیزۀ کفر ورزیدن بنی آدم و ترک نمودن دین الله، افراط در گرامیداشت بزرگان است [۷۰].
- باب (۲۰): سرزنش شدید کسیکه الله را نزد قبری، پرستش بکند تا چه رسد به اینکه خود صاحب قبر را پرستش نماید؟! [۷۶].
- باب (۲۱): در مورد اینکه احترام و بزرگداشت بیش از حد قبور صالحین، آنها را به بتهایی که به غیر از الله پرستش می‌شوند، تبدیل میسازد [۷۹].
- باب (۲۲): در مورد پاسداری رسول الله ص، از مرزهای توحید و مسدود کردن تمامی راههای منجر به شرک.
- باب (۲۳): عدهای از این امت، بتها را خواهند پرستید [۸۶].
- باب (۲۴): آنچه در مورد سحر و جادو آمده است.
- باب (۲۵): در مورد برخی از انواع سحر و جادو.
- باب (۲۶): در مورد کهانت و استخدام جن و غیره [۹۸].
- باب (۲۷): در مورد احکام ابطال(باطل کردن) سحر [۱۰۴]
- باب (۲۸): در مورد فال بد زدن [۱۰۸].
- باب (۲۹): پیرامون احکام ستارهشناسی [۱۱۵].
- باب (۳۰): در مورد تاثیر ستارهها در بارندگی [۱۲۰].
- باب (۳۱): در مورد این سخن الله که میفرماید: ﴿وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَندَادٗا يُحِبُّونَهُمۡ كَحُبِّ ٱللَّهِ﴾[البقرة: ۱۶۵].
- باب (۳۲): ترس از اللهأ [۱۳۰].
- باب (۳۳): پیرامون توکل بر اللهص
- باب (۳۴): انذار برای ترسیدن از اللهأو ناامیدی از رحمتش
- باب (۳۵): صبر بر آنچه، خدا تقدیر نموده است نیز از ایمان است [۱۴۵].
- باب (۳۶): بحث ریا و تظاهر [۱۵۱].
- باب (۳۷): انجام اعمال اخروی برای دستیابی به اهداف دنیوی نیز نوعی شرک است.
- باب (۳۸): پیروی از پیشوایان و رهبران دینی و سیاسی در حلال دانستن حرامها و حرام دانستن حلالهای الهی، بمعنی ربوبیت آنان است [۱۵۷].
- باب (۳۹): پیرامون ارشاد باریتعالی که میفرماید: ﴿ أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ يَزۡعُمُونَ أَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوٓاْ إِلَى ٱلطَّٰغُوتِ
- باب (۴۰): انکار یکی از اسماء و صفات الهی [۱۶۴].
- باب (۴۱): در مورد این سخن پروردگار که میفرماید: ﴿يَعۡرِفُونَ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ ثُمَّ يُنكِرُونَهَا وَأَكۡثَرُهُمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ ٨٣﴾[النحل: ۸۳].
- باب (۴۲): پیرامون این فرمایش اللهسبحان وتعالی که میفرماید: ﴿فَلَا تَجۡعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادٗا وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ﴾[البقرة: ۲۲].
- باب (۴۳): در مورد عدم قناعت به سوگند به نام اللهأ
- باب (۴۴): اگر کسی بگوید آنچه الله و تو بخواهی.
- باب (۴۵): ناسزا گفتن به زمانه [۱۸۲]یعنی ناسزا گفتن به اللهأ
- باب (۴۶): نامگذاری
- باب (۴۷): رعایت احترام نامهای اللهأو تغییر نام، بخاطر آن [۱۸۶].
- باب (۴۸): به شوخی گرفتن قرآن یا پیغمبر یا چیزی که متعلق به اللهأباشد.
- باب (۴۹): در مورد ارشاد باریتعالی که میفرماید: ﴿وَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنَّا مِنۢ بَعۡدِ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّجِعۡتُ إِلَىٰ رَبِّي
- باب (۵۰): در مورد سخن پرودگار که میفرماید: ﴿فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُمَا صَٰلِحٗا جَعَلَا لَهُۥ شُرَكَآءَ فِيمَآ ءَاتَىٰهُمَاۚ فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ١٩٠﴾[الاعراف: ۱
- باب (۵۱): در مورد این فرمایش اللهأ: ﴿وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَاۖ وَذَرُواْ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَٰٓئِه﴾[الا
- باب (۵۲): ممنوعیت گفتن السلام علی الله [۱۹۶].
- باب (۵۳): در مورد گفتن «اللَّهم اغفِر لي إن شئت» بار الها! اگر خواستی، مرا ببخش.
- باب (۵۴): نباید، غلام و کنیز خود را با عبارت «عبدي وأمتي» (بنده من, کنيز من) صدا کرد [۱۹۹].
- باب (۵۵): کسیکه بواسطۀ نام الله چیزی میخواهد باید به او داد.
- باب (۵۶): به نام الله فقط، بهشت را باید خواست.
- باب (۵۷): بحث کلمۀ «لو» (اگر)
- باب (۵۸): نهی از فحش دادن و ناسزا گفتن.
- باب (۵۹): در مورد این سخن اللهسبحان وتعالی که میفرماید: ﴿يَظُنُّونَ بِٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ ظَنَّ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِۖ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ ٱلۡأَمۡرِ مِن شَيۡءٖۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَمۡرَ كُلَّهُۥ لِلَّهِۗ يُخ
- باب (۶۰): حکم انکار تقدیر الهی
- باب (۶۱): آنچه در مورد مجسمه سازان آمده است [۲۱۲].
- باب (۶۲): زیاد سوگند خوردن
- باب (۶۳): عهد و پیمان الله و پیغمبرش.
- باب (۶۴): سوگند خوردن به جای الله
- باب (۶۵): نباید الله را شفیع مخلوق قرار داد.
- باب (۶۶): پاسداری رسول الله صاز مرزهای توحید و بستن راههای شک و تردید.
- باب (۶۷): تفسیر این ارشاد باریتعالی که میفرماید: ﴿وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِۦ وَٱلۡأَرۡضُ جَمِيعٗا قَبۡضَتُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَٱلسَّمَٰوَٰتُ مَطۡوِيَّٰتُۢ بِيَمِينِهِۦۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰل
- مطلب پشت جلد
کلیدواژه‌ها
با عرض تاسف برای ارسال نظر، ابتدا به حساب کاربری خود وارد شوید
صالح بن عبدالعزیز آل الشیخ
شيخ صالح بن عبد العزيز آل الشيخ در رياض در سال 1378هـ برابر با 1959 ديده بدنبا گشود.
در سال 1416هـ.ق در منصب نائب وزير امور اوقاف و دعوت و ارشاد تعين شد، و در سال 1420هـ. ق به سمت وزيري رسيد:
عضو مجلس اعلى للشؤون الاسلامية و مشرف بر مجمع ملك فهد چاپ قرآن كريم در مدينه منوه، رئيس اعلى اوقاف، رئيس مجلس دعوت و ارشاد، رئيس اعلى جمعيات خيريه تحفيظ قرآن كريم، رئيس ندوه عالمي جوانان مسلمن، رئيس تنفيذى وزيران اوقاف و شؤون اسلامى، عضو مجلس اعلى دعوت و اغاثه، عضو انجمن عليا در سياست تعليم و آموزش، رئيس انجمن وقف كودكان معاق، عضو فعال در جمعيت فقه سعودى.
