۱- تعریف لغوی و اصطلاحی قاعده و ضابطه:
قاعده: مؤنث" قاعد" و جمع آن قواعد است به معنی: اصل و اساس هر چیز. قاعدۀ ریاضی: دستور و قانون آن. قاعـدة البیت: اسـاس و زیر بنای خانه ﴿وَإِذۡ يَرۡفَعُ إِبۡرَٰهِۧمُ ٱلۡقَوَاعِدَ مِنَ ٱلۡبَيۡتِ وَإِسۡمَٰعِيلُ﴾[البقرة: ۱۲۷].
قاعدة الهودج: چوبی از چوب‌‌های هودج. قاعدة البلد: بزرگترین شهر کشور وقاعدة الطائرات به معنی: فرودگاه هواپیما و قاعدة عسکریة: پایگاه نظامی.
و در اصطلاح خطاطان سرمشق و نمونۀ خط را می‌‌گویند. [۷۰]
ضابطه: اسم فاعل مؤنث به معنی: نگهدارنده، حفظ کننده. از مصدر"ضبط" گرفته شده که به محکم کردن، بادقت و خوب انجام دادن، تسلط یافتن، منظم و مرتب کردن و خوب نگهداری کردن اطلاق می‌‌گردد. [۷۱]
[۷۰] نگا:جوهرى، الصحاح ج۲ص۵۲۵، این منظور، لسان العرب ج۱۱ص۲۳۶ عبدالنبى قیم، فرهنگ فارسى و عریى ص۸۰۴. [۷۱] لسان العرب ج۸ص ۱۶، فرهنگ فارسى وعربى۶۷۲.