ب- معنى اصطلاحى:
آیۀ قرآنى عبارت است از قسمتى از کلمات قرآن مجید که از ما قبل و ما بعد خود منقطع بوده، و در ضمن سورهاى آمده باشد.
"طائفة ذات مطلع ومقطع مندرجة في سورة من القرآن".
مناسبت میان معنى اصطلاحى و معنى لغوى که گذشت، روشن و آشکاراست؛ زیرا آیۀ قرآنى خود معجزه است و نشانه است بر راستى پیامبر ج، عبرت و پندى است بر بندگان خدا، و از لحاظ اعجاز و جایگاه بزرگ و بلندى که دارد، شگفت آور است.
در آن براهین و ادلهاى است شامل هدایت و علم و نیز از داستانها و قصص گذشته بازگو است.
معنى جماعت وگروه نیز در آیۀ اصطلاحى منطبق است؛ چون ازکلمات و حروف ترکیب یافته است. [۱۲۹]
[۱۲۹] همان مآخذ.