شناخت مکی و مدنی قرآن

ب- تعریف لغوی:

سوره جمع آن "سُور" چون خطبه وخطب وغرفه وغرف، از ریشۀ سور (بدون همزه) گرفته شده، درلغت به سه معنی آمده است:

۱- مقام و منزلت، جایگاه بزرگ وبلند.

نابغۀ ذبیانی در مدح نعمان بن منذر می‌‌گوید:

ألم تر أن الله أعطاك سورة ترى کل ملك دونها يتذبذب.

"نمی‌‌بینی که خداوند چنان جایگاه بلندی به تو داده که کاخ‌‌های پادشاهان در برابر آن کوتاه است".

۲- مبنای بلند و زیبائی که سر به آسمان کشیده باشد، و همچنان دیوار شهر را "سور المدینة" می‌‌نامند؛ چون دیوار شهرها بلندتر از خود شهر می‌‌باشد.

۳- پس مانده وزیادی چیزی:

برخی سوره را "سؤره" (باهمزه). خوانده‌‌اند که در لغت به معنی: نیم خوارده، وپس مانده

و زیادی چیزی آمده است. بدین مناسبت آبی را که کسی آشامیده کمی از آن در ظرف مانده، آن باقی مانده را "سؤر" خوانند. [۱۵۷]

[۱۵۷] القاموس المحیط ص ۴۱۵ البرهان ص۲۶۳-۲۶۴،اتقان ص۱۸۷.