سورۀ آل‌عمران
۲- ﴿ٱلۡحَيُّ﴾: زنده جاوید و فنا ناپذیر.
۲- ﴿ٱلۡقَيُّومُ﴾: همواره به تدبیر آفرینش و حفظ آن می‌پردازد.
۴- ﴿أَنزَلَ ٱلۡفُرۡقَانَ﴾: قرآن را نازل کرد که به وسیله آن حق از باطل جدا شود.
۴- ﴿ٱللَّهُ عَزِيزٞ﴾: خدا غالب و قوی است که نتوان بر او چیره شد.
۷- ﴿ءَايَٰتٞ مُّحۡكَمَٰتٌ﴾: آیات قرآن واضح و روشن است که هیچ اشتباه و حدس و گمان در آن نیست.
۷- ﴿أُمُّ ٱلۡكِتَٰبِ﴾: اصل و اساس کتاب که آیات دیگر با مراجعه به آنها واضح می‌شود.
۷- ﴿مُتَشَٰبِهَٰت﴾: معنای آنها پوشیده است، علم آنها خاصه خداست یا واضح و روشن نمی‌شود مگر به نظر دقیق.
۷_ ﴿زَيۡغٞ﴾: اعراض و انحراف از حق است.
۷- ﴿تَأۡوِيلَهُۥ﴾: تفسیر او را موافق خواهش خود.
۸- ﴿لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا﴾: دل‌های ما را از حق و راه نیک منحرف نگردان.
۱۱- ﴿كَدَأۡب...﴾: همچون عادت و حالت...
۱۲- ﴿بِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ﴾: دوزخ جایگاه بد است.
۱۳- ﴿لَعِبۡرَةٗ﴾: پند و اندرز است.
۱۴- ﴿حُبُّ ٱلشَّهَوَٰتِ﴾: تمایل به هوس‌های غریزی.
۱۴- ﴿ٱلۡمُقَنطَرَة﴾: مال فراوان.
۱۴- ﴿ٱلۡمُسَوَّمَةِ﴾: نشانی‌دار یا بزرگ و زیبا.
۱۴- ﴿ٱلۡأَنۡعَٰمِ﴾: شتر، گاو، بز و گوسفند.
۱۴- ﴿وَٱلۡحَرۡثِ﴾: کشتزار.
۱۴- ﴿حُسۡنُ ٱلۡمَ‍َٔاب﴾: مرجع نیکو، بازگشت به جنت.
۱۷- ﴿ٱلۡقَٰنِتِينَ﴾: فرمان‌برداران در برابر او تعالی.
۱۷- ﴿بِٱلۡأَسۡحَارِ﴾: در آخرهای شب تا سپیده‌دم.
۱۸- ﴿قَآئِمَۢا بِٱلۡقِسۡطِ﴾: مجریی عدالت در همه موارد.
۱۹- ﴿ٱلدِّينَ﴾: فرمانبرداری و طاعت مورد رضایت خدا، یا شریعت مورد قبول او.
۱۹- ﴿ٱلۡإِسۡلَٰمُ﴾: اقرار و تصدیق به وحدانیت خدا و عمل به شریعت اوست.
۱۹- ﴿بَغۡيَۢا﴾: از حسادت و طلب ریاست.
۲۰_ ﴿أَسۡلَمۡتُ وَجۡهِيَ لِلَّهِ﴾: خود را به خلوص نیت به خدا تسلیم کردم یا عبادتم خاص برای اوست.
۲۰- ﴿وَٱلۡأُمِّيِّۧنَ﴾: مشرکین عرب.
۲۲- ﴿حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ﴾: اعمال آنها بطلان پذیرفت و بی‌ثمر ماند.
۲۴- ﴿غَرَّهُمۡ﴾: آنها را فریفت و به طمع خام انداخت.
۲۴- ﴿يَفۡتَرُونَ﴾: افتراء می‌کردند.
۲۷- ﴿تُولِجُ﴾: داخل می‌کنی.
۲۷- ﴿بِغَيۡرِ حِسَابٖ﴾: بخشش پروردگار پایان ناپذیر یا وسیع و گسترده است.
۲۸- ﴿أَوۡلِيَآءَ﴾: همراز، دوستدار، یار و یاور.
۲۸- ﴿تَتَّقُواْ مِنۡهُمۡ تُقَىٰةٗ﴾: از آنها حذر داشتید، خود را از شرشان حفظ کنید به زبان تظاهر به دوستی نمایید.
۲۸- ﴿يُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُ﴾: خدا شما را از غضب و عذاب خود می‌ترساند.
۳۰_ ﴿مُّحۡضَرٗا﴾: آن را در نامه اعمال خود مشاهده می‌کند.
۳۳- ﴿ءَالَ عِمۡرَٰنَ﴾: عیسی و مادرش مریم دختر عمران.
۳۵- ﴿مُحَرَّرٗا﴾: آزاد و فارغ برای عبادت تو و خدمت بیت المقدس.
۳۶- ﴿أُعِيذُهَا بِكَ﴾: او را به پناه و حفظ تو می‌سپارم.
۳۷- ﴿كَفَّلَهَا زَكَرِيَّا﴾: خدا ذکریا را سرپرست و عهده‌دار مصالح مریم قرار داد.
۳۷- ﴿ٱلۡمِحۡرَابِ﴾: اتاق عبادت او در بیت المقدس.
۳۷- ﴿أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَا﴾: چگونه یا از کجا این غذا به دست تو رسید.
۳۷- ﴿بِغَيۡرِ حِسَابٍ﴾: عطا و بخشش پروردگار پایان ناپذیر یا وسیع و گسترده است.
۳۹- ﴿بِكَلِمَةٖ﴾: به عیسی‌که بدون پدر و به گفتن «کن: ایجاد شو» آفریده شده است.
۳۹- ﴿حَصُورٗا﴾: با این‌که توان آمیزش با زنها دارد اما از زهد و پاکدامنی از مقاربت با آنها اجتناب می‌کند.
۴۰- ﴿أَنَّىٰ يَكُونُ﴾: چگونه یا از کجا می‌شود؟
۴۱- ﴿ءَايَة﴾: نشانه باردار شدن همسرم تا شکرگزارت باشم.
۴۱- ﴿أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ﴾: که نتوانی با مرد سخن بگویی بدون این‌که به تو آفتی رسیده باشد.
۴۱- ﴿إِلَّا رَمۡزٗا﴾: مگر به اشاره.
۴۱- ﴿سَبِّحۡ بِٱلۡعَشِيِّ﴾: از زوال تا غروب تسبیح بگو.
۴۱- ﴿ٱلۡإِبۡكَٰرِ﴾: از طلوع صبح تا چاشت.
۴۳- ﴿ٱقۡنُتِي﴾: همواره به خلوص نیت طاعت و عبادت کن.
۴۴- ﴿يُلۡقُونَ أَقۡلَٰمَهُمۡ﴾: بابت قرعه کشی تیرهای خود را انداختند.
۴۵- ﴿بِكَلِمَةٖ مِّنۡهُ﴾: به کلمه از خدا به گفتن لفظ «کن».
۴۵- ﴿وَجِيهٗا﴾: دارای جاه، قدرت و شرف.
۴۶- ﴿فِي ٱلۡمَهۡدِ﴾: درگهواره و شیر‌خوارگی پیش از زمان سخن گفتن.
۴۶- ﴿كَهۡلٗا﴾: زمان کمال قوتش، پس از فرود آمدن از آسمان.
۴۷- ﴿قَضَىٰٓ أَمۡرٗا﴾: چیزی را بخواهد یا آفرینش او را حتمی گرداند.
۴۸- ﴿ٱلۡكِتَٰب﴾: نوشتن با دست را به زیباترین شکل.
۴۸- ﴿ٱلۡحِكۡمَةَ﴾: دانش یا گفتار و کردار نیک.
۴۹- ﴿أَخۡلُقُ لَكُم﴾: بخاطر رد انکار شما، شکل و اندازه‌اش را می‌سازم.
۴۹- ﴿أُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ﴾: کور مادر زاد را بهبود می‌بخشم.
۴۹- ﴿َمَا تَدَّخِرُونَ﴾: آنچه برای استفاده در آینده زخیره می‌کنید.
۵۲- ﴿أَحَسّ﴾: به یقین دانست.
۵۲- ﴿ٱلۡحَوَارِيُّونَ﴾: دوستان نزدیک، یاران عیسی ÷.
۵۴- ﴿مَكَرَ ٱللَّهُۖ﴾: خدا با تدبیر درست دسیسه ایشان را بی‌اثر ساخت.
۵۵- ﴿مُتَوَفِّيك﴾: تو را با روح و جسمت بگیرم.
۵۹- ﴿مَثَلَ عِيسَىٰ﴾: حالت و صفت شگفت انگیز او.
۶۰- ﴿ٱلۡمُمۡتَرِينَ﴾: شک و تردید کنندگان در حقانیت عیسی.
۶۱- ﴿تَعَالَوۡا﴾: با عزم قاطع و اندیشه درست بیایید.
۶۱- ﴿نَبۡتَهِل﴾: هر کدام از ما دروغگو باشد بر او لعنت می‌کنیم.
۶۴- ﴿كَلِمَةٖ سَوَآءِۢ﴾: سخنی‌که بین ما و شما یکسان است یا همه ادیان در آن اتفاق دارند.
۶۷- ﴿كَانَ حَنِيفٗا﴾: از باطل روگردان و به دین حق بود.
۶۷- ﴿مُّسۡلِمٗا﴾یکتاپرست یا فرمانبردار خدای متعال بود.
۶۸- ﴿وَلِيُّ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ﴾: خدا مسلمانان را کمک می‌کند و به اعمال نیک آنها پاداش می‌دهد.
۷۱- ﴿لِمَ تَلۡبِسُونَ...﴾: چرا حق و باطل را مخلوط می‌کنید یا پنهان می‌دارید.
۷۵- ﴿عَلَيۡهِ قَآئِمٗا﴾: با فشار از او مطالبه نمایی.
۷۵- ﴿فِي ٱلۡأُمِّيِّۧنَ﴾از اموال عرب هر چه به دست ما بیاید.
۷۵- ﴿سَبِيلٞ﴾: ملامتی یا گناهی.
۷۷_ ﴿لَا خَلَٰقَ لَهُمۡ﴾: هیچ خیری نصیب آنها نمی‌شود یا قدر و منزلتی ندارند.
۷۷- ﴿لَا يَنظُرُ إِلَيۡهِمۡ﴾: به آنها نیکی نمی‌کند و آنها را نمی‌بخشد.
۷۷- ﴿لَا يُزَكِّيهِمۡ﴾: آنها را از گناه پاک نمی‌سازد یا به نیکی یاد نمی‌کند.
۷۸- ﴿يَلۡوُۥنَ أَلۡسِنَتَهُم﴾: حقایق تورات را می‌پوشانند و آنچه را تحریف کرده‌اند به زبان می‌آورند.
۷۹- ﴿ٱلۡحُكۡمَ﴾: حکمت یا فهم و دانش.
۷۹- ﴿كُونُواْ رَبَّٰنِيِّۧنَ﴾: در مور دین دانشمند، فقیه و معلم باشید.
۷۹- ﴿تَدۡرُسُونَ﴾: کتاب خدا را می‌خواندید.
۸۱- ﴿إِصۡرِي﴾: عهد مرا.
۸۳- ﴿لَهُۥٓ أَسۡلَمَ﴾: به او گردن نهاده و فروتنی کرده است.
۸۴_ ﴿ٱلۡأَسۡبَاطِ﴾: فرزندان و نبیرگان یعقوب ÷.
۸۵- ﴿ٱلۡإِسۡلَٰمِ﴾: یکتا پرستی یا شریعت پیامبر ما ج.
۸۸- ﴿لَا هُمۡ يُنظَرُونَ﴾: عذاب آنها یک لحظه هم به تأخیر نمی‌افتد.
۹۲- ﴿ٱلۡبِرَّ﴾: احسان و خیر کامل را.
۹۳- ﴿إِسۡرَٰٓءِيلَ﴾: یعقوب بن اسحاق ÷.
۹۵- ﴿حَنِيفٗا﴾: مایل به دین حق.
۹۶- ﴿بِبَكَّةَ﴾: در مکه قرار دارد.
۹۹- ﴿تَبۡغُونَهَا عِوَجٗا﴾: می‌خواهید این راه مستقیم کج شود.
۱۰۱- ﴿مَن يَعۡتَصِم بِٱللَّهِ﴾: کسی‌که به خدا پناه ببرد یا به دین او چنگ بزند.
۱۰۲- ﴿حَقَّ تُقَاتِهِ﴾: پرهیزگاری شایسته و لازم.
۱۰۳- ﴿وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ﴾: به عهد خدا یا کتاب او یا دین او چنگ بزنید.
۱۰۳- ﴿شَفَا حُفۡرَةٖ﴾: کناره پرتگاه.
۱۱۱- ﴿أَذٗى﴾: ضرر اندک با دروغ یا تهدید.
۱۱- ﴿يُوَلُّوكُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ﴾: از شما شکست می‌خورند و خوار می‌شوند.
۱۱۲- ﴿ضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ﴾: آنها را در احاطه گرفته است یا به آنها چسبیده است.
۱۱۲- ﴿ٱلذِّلَّةُ﴾: خواری و بی‌عزتی.
۱۱۲- ﴿ثُقِفُوٓاْ﴾: یافت شوند.
۱۱۲- ﴿بِحَبۡلٖ مِّنَ ٱللَّهِ﴾: به عهد او تعالی، مراد اسلام است.
۱۱۲- ﴿حَبۡلٖ مِّنَ ٱلنَّاسِ﴾: عهد و پیمان مسلمانان.
۱۱۲- ﴿بَآءُو بِغَضَبٖ﴾: باز هم به قهر خدا که سزاوار آن بودند دچار شدند.
۱۱۲- ﴿ٱلۡمَسۡكَنَةُ﴾: بخل و بینوایی در سرشت آنهاست.
۱۱۳- ﴿لَيۡسُواْ سَوَآءٗ﴾: اهل کتاب همه یکسان نیستند.
۱۱۳- ﴿أُمَّةٞ قَآئِمَةٞ﴾: گروهی از آنها مستقیم و پابند حقند.
۱۱۶- ﴿لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ﴾: هرگز از آنها دور نمی‌کند.
۱۱۷- ﴿فِيهَا صِرٌّ﴾: در آن باد سرمای شدید یا گرمای سوزنده است.
۱۱۷- ﴿حَرۡثَ قَوۡمٖ﴾: به کشت آنها.
۱۱۸- ﴿طَانَة﴾: دوستانی‌که راز نهانی شما را دریابند.
۱۱۸- ﴿لَا يَأۡلُونَكُمۡ خَبَالٗا﴾: در تباه کردن دین شما کوتاهی نمی‌کنند.
۱۱۸- ﴿وَدُّواْ مَا عَنِتُّمۡ﴾: دوست دارند که شما به رنج و مشقت شدید گرفتار باشید.
۱۱۹- ﴿خَلَوۡا﴾: رفتند، یا با یکدیگر تنها شدند.
۱۱۹- ﴿مِنَ ٱلۡغَيۡظ﴾: از خشم و غضب شدید.
۱۲۱- ﴿غَدَوۡت﴾: صبحگاه از مدینه بیرون آمدی.
۱۲۱- ﴿تُبَوِّئُ﴾: آماده می‌کردی.
۱۲۱- ﴿مَقَٰعِدَ لِلۡقِتَالِۗ﴾: میدان جنگ را در روز احد.
۱۲۲- ﴿أَن تَفۡشَلَا﴾: که ناتوانی و بزدلی کنند.
۱۲۳- ﴿أَذِلَّةٞ﴾: ضعیف بودید، افراد کم و ساز و برگ نظامی اندک داشتید.
۱۲۴- ﴿أَن يُمِدَّكُمۡ﴾: شما را تقویت کند و کمک رساند، روز بدر.
۱۲۵- ﴿يَأۡتُوكُم﴾: مشرکان بر شما هجوم بیاورند.
۱۲۵- ﴿فَوۡرِهِمۡ هَٰذَا﴾: شتابان در همین لحظه.
۱۲۵- ﴿مُسَوِّمِينَ﴾: خود یا اسب‌هایشان را با علایم خاص نشانی کرده‌اند.
۱۲۷- ﴿لِيَقۡطَعَ طَرَفٗا﴾: تا خدا گروهی را منهدم کند.
۱۲۷- ﴿ يَكۡبِتَهُمۡ﴾: آنها را منهزم، رسوا و اندهگین سازد.
۱۳۰- ﴿مُّضَٰعَفَةٗ﴾: چند برابر، کم و بیش ربا حرام است.
۱۳۴- ﴿ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ﴾: توانگری و تنگدستی.
۱۳۴- ﴿وَٱلۡكَٰظِمِينَ ٱلۡغَيۡظَ﴾: آنها بر خشم خود تسلط دارند.
۱۳۵﴿فَعَلُواْ فَٰحِشَةً﴾: گناه بزرگی در منتهای قباحت و زشتی انجام بدهند.
۱۳۷- ﴿خَلَت﴾: گذشته و سپری شده است.
۱۳۷- ﴿سُنَنٞ﴾: حوادثی در مورد ملت‌های‌که پیامبران را تکذیب کردند.
۱۳۹- ﴿لَا تَهِنُواْ﴾: در جنگ با دشمنان ناتوانی نکنید.
۱۴۰- ﴿قَرۡحٞ﴾جراحتی در احد.
۱۴۰﴿قَرۡحٞ مِّثۡلُهُۥۚ﴾: جراحتی مانند آن در بدر.
۱۴۰- ﴿نُدَاوِلُهَا﴾: این روزها را به حالت‌های مختلف بر می‌گردانیم.
۱۴۱- ﴿لِيُمَحِّصَ﴾: تا از گناه پاک گردند.
۱۴۱﴿يَمۡحَق﴾: نابود و ریشه‌کن سازد.
۱۴۵- ﴿كِتَٰبٗا مُّؤَجَّلٗا﴾: وقت مرگ هر کس معین و نوشته است.
۱۴۶﴿وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيّٖ﴾: بسیاری از پیامبران.
۱۴۶- ﴿رِبِّيُّونَ﴾: علما فقها یا گروه‌های بسیار.
۱۴۶- ﴿فَمَا وَهَنُواْ﴾: عاجز و ناتوان نشدند یا بزدل نگردیدند.
۱۴۶- ﴿مَا ٱسۡتَكَانُواْ﴾: از دشمنان خود خواری و ذلت نکشیدند.
۱۵۰- ﴿ٱللَّهُ مَوۡلَىٰكُمۡ﴾: تنها خدا یار و یاور شماست.
۱۵۱- ﴿ٱلرُّعۡبَ﴾: ترس را.
۱۵۱- ﴿سُلۡطَٰنٗا﴾: دلیل روشن.
۱۵۱- ﴿مَثۡوَى ٱلظَّٰلِمِين﴾: جای اقامت ستمگران.
۱۵۲- ﴿حُسُّونَهُم﴾: آنها را به سرعت می‌کشتید.
۱۵۲- ﴿فَشِلۡتُم﴾: از دشمن ترسیدید و بزدل شدید.
۱۵۲- ﴿لِيَبۡتَلِيَكُمۡۖ﴾: تا صبر و ثبات شما را امتحان کند.
۱۵۳﴿تُصۡعِدُون﴾: در وادی احد فرار می‌کردید.
۱۵۳﴿وَلَا تَلۡوُۥنَ﴾: به هیچ کس توجه نمی‌کردید.
۱۵۳- ﴿فَأَثَٰبَكُمۡ﴾: پس خدا جزای نافرمانی شما را داد.
۱۵۳- ﴿غَمَّۢا بِغَمّٖ﴾: غم در پی غم.
۱۵۴- ﴿أَمَنَةٗ﴾: امنیت، بدون ترس و بیم.
۱۵۴- ﴿نُّعَاسٗا﴾: آرامش یا خواب سبک.
۱۵۴- ﴿يَغۡشَىٰ﴾: مانند پوشش و پرده می‌پوشاند.
۱۵۴- ﴿لَبَرَزَ﴾: حتماً بیرون می‌آمدند.
۱۵۴- ﴿مَضَاجِعِهِمۡ﴾: قتلگاه‌های خویش که خدا معین کرده است.
۱۵۴- ﴿لِيَبۡتَلِيَ﴾: تا خدا امتحان کند.
۱۵۴- ﴿لِيُمَحِّصَ﴾: تا پاک و خالص گرداند یا آشکار سازد.
۱۵۵- ﴿ٱسۡتَزَلَّهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ﴾: شیطان با وسوسه‌های خود آنها را به لغزش انداخت.
۱۵۶- ﴿ضَرَبُواْ﴾برای تجارت یا کار دیگر به مسافرت رفتند و مردند.
۱۵۶- ﴿غُزّٗى﴾: به صف مجاهدین پیوستند و شهید شدند.
۱۵۹- ﴿فَبِمَا رَحۡمَةٖ﴾: به سبب مهربانی بسیاری‌که.
۱۵۹﴿لِنتَ لَهُمۡ﴾: با آنها به اخلاق نیکو رفتار نمودی و درشتی نکردی.
۱۵۹- ﴿فَظًّا﴾تند و خشین در گفتار و کردار.
۱۵۹- ﴿لَٱنفَضُّواْ﴾: مردم بیزار و پراکنده می‌شدند.
۱۶۰- ﴿فَلَا غَالِبَ لَكُمۡ﴾: کس نتواند شما را شکست دهد و بر شما چیره شود.
۱۶۱- ﴿يَغُلَّ﴾: به غنیمت خیانت کند.
۱۶۲- ﴿بَآءَ بِسَخَطٖ﴾: غرق امواج خشم خدا بازگشت.
۱۶۴- ﴿يُزَكِّيهِمۡ﴾: آنها را از آلودگی‌های جاهلیت پاک می‌کند.
۱۶۵- ﴿أَنَّىٰ هَٰذَا﴾: این شکست و خواری از کجا به ما روی آورد.
۱۶۸- ﴿فَٱدۡرَءُواْ﴾: پس دور کنید.
۱۷۲- ﴿أَصَابَهُمُ ٱلۡقَرۡحُ﴾: روز احد زخمی شده بودند.
۱۷۸- ﴿أَنَّمَا نُمۡلِي لَهُمۡ﴾: به کافران که مهلت می‌دهیم.
۱۷۹- ﴿يَجۡتَبِي﴾: انتخاب می‌کند.
۱۸۰- ﴿سَيُطَوَّقُونَ﴾: به زودی طوق گردنشان خواهد شد.
۱۸۳- ﴿عَهِدَ إِلَيۡنَآ﴾: خدا در تورات به ما دستور داده و سفارش کرده است.
۱۸۳- ﴿بِقُرۡبَان﴾: قربانی، عمل نیکی که به وسیله آن به دربار خدا تقرب جویند.
۱۸۴- ﴿ٱلزُّبُرِ﴾: کتابهای پند آمیز.
۱۸۵- ﴿ عَنِ ٱلنَّارِ زُحۡزِحَ ﴾: از دوزخ دور داشته شود.
۱۸۵- ﴿ٱلۡغُرُور﴾: فریبنده یا ناچیز و ناپایدار.
۱۸۶- ﴿لَتُبۡلَوُنّ﴾: بدون شک با گرفتاری به محنتها مورد امتحان و آزمایش قرار می‌گیرید.
۱۸۷- ﴿فَنَبَذُوهُ﴾: پس آن عهد را بی‌اعتنا به دور انداختند.
۱۸۸- ﴿بِمَفَازَة﴾: نجات و رهایی.
۱۹۱- ﴿بَٰطِلٗا﴾: بیهوده و عاری از حمکت.
۱۹۱- ﴿فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ﴾: پس ما را از عذاب دوزخ حفظ نما.
۱۹۲- ﴿أَخۡزَيۡتَه﴾: رسوا، حقیر و تباهش ساخته‌ای.
۱۹۳- ﴿مُنَادِيٗا﴾: پیامبراکرم یا قرآن کریم.
۱۹۳- ﴿ذُنُوبَنَا﴾: گناهان کبیره ما را.
۱۹۳- ﴿كَفِّرۡ عَنَّا سَئَِّاتِنَا﴾: گناهان صغیره ما را محو کن.
۱۹۶- ﴿لَا يَغُرَّنَّكَ﴾: تو را فریب ندهد.
۱۹۶- ﴿تَقَلُّبُ﴾: جنب و جوش و کسب و کار.
۱۹۷- ﴿مَتَٰعٞ قَلِيلٞ﴾: روزیی ناپایدار و نعمت نابود شدنی.
۱۹۷- ﴿بِئۡسَ ٱلۡمِهَاد﴾: جهنم جایگاه بد است.
۱۹۸_ ﴿نُزُلٗا﴾: ضیافتی، مهمان‌داری و پاداشی است.
۲۰۰- ﴿صَابِرُوا﴾: با صبر و ثبات بر دشمنان پیروز شوید.
۲۰۰- ﴿رَابِطُواْ﴾: آماده جهاد شوید و از مرزهای سرزمین اسلامی مواظبت نمایید.