تفسیر و بیان کلمات قرآن

فهرست کتاب

سورۀ مُدَّثِّر

سورۀ مُدَّثِّر

۱- ﴿ٱلۡمُدَّثِّرُ: پنهان کننده خود را به لباس‌هایش، نبی‌کریم.

۳- ﴿رَبَّكَ فَكَبِّرۡ: تنها پروردگارت را بزرگ بشمار و تعظیم نما.

۴- ﴿ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ: لباس‌هایت را پاک کن کنایه از پاکیزگی نفس از بدیهاست.

۵- ﴿وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ: از گناه‌که موجب عذاب است دوری گزین.

۶- ﴿لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ: به امید آن نبخش که بیشتر بگیری.

۸- ﴿نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ: بخاطر رستاخیز در صورت دمیده شود.

۱۱- ﴿ذَرۡنِي: به من واگذار، تهدید و وعید است.

۱۲- ﴿مَالٗا مَّمۡدُودٗا: مال فراوان.

۱۳- ﴿بَنِينَ شُهُودٗا: پسران که همیشه در حضور او هستند و هیچگاه برای کسب و کار از او جدا نمی‌شوند چون نیازی به آن ندارند.

۱۴- ﴿مَهَّدتُّ لَهُ: نعمت، ریاست و مقام او را گسترش دادم.

۱۶- ﴿كَلَّآ: هرگز چنین نخواهد شد.

۱۶- ﴿لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا: نسبت به آیات ما دشمنی می‌ورزد یا از حق دوری می‌جوید.

۱۷- ﴿سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا١٧: به زودی به عذاب پرمشقت و طاقت فرسا دچارش می‌کنم.

۱۸- ﴿قَدَّرَ: سخن طعنه‌آمیزی نسبت به خدا و پیامبر در ذهن خود آماده کرد.

۱۹- ﴿فَقُتِلَ: لعنت و عذاب بر او باد یا از نیکی و خیر دور باد.

۲۱- ﴿نَظَرَ: درباره سخن طعنه‌آمیزی‌که آماده کرده بود تأمل کرد.

۲۲- ﴿عَبَسَ: هنگامی‌که میدان حیله برایش تنگ شد ابرو درهم کشید.

۲۲- ﴿بَسَرَ: در عبوست چهره‌اش افزود.

۲۴- ﴿سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ: سحری است که از ساحران می‌آموزد.

۲۶- ﴿سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ٢٦: به زودی به جهنم داخلش می‌کنم.

۲۹- ﴿لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ٢٩: پوست دوزخیان را سیاه می‌کند و می‌سوزاند.

۳۱- ﴿فِتۡنَةٗ: سبب فتنه وگمراهی.

۳۱- ﴿مَا هِيَ: نیست دوزخ.

۳۳- ﴿وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ٣٣: قسم به شب وقتی که دور شود.

۳۴- ﴿وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ٣٤: قسم به صبح هنگامی‌که روشن شود.

۳۵- ﴿إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ٣٥: قطعاً همین جهنم یکی از بلاهای عظیم است، جواب قسم.

۳۷- ﴿أَن يَتَقَدَّمَ: به‌سوی خیر و طاعت پیش رود.

۳۸- ﴿بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ: نزد او تعالی در گرو اعمال خویش است.

۴۲- ﴿مَا سَلَكَكُمۡ: چه چیز شما را وارد کرد؟

۴۵- ﴿كُنَّا نَخُوضُ: ما غرق در باطل بودیم.

۴۶- ﴿بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ: به روز رستاخیز، حساب و جزا.

۵۰- ﴿حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ: خرهای وحشی و رمنده.

۵۱- ﴿قَسۡوَرَةِۢ: شیر یا تیرانداز.

۵۶- ﴿أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ: سزاوار است که بندگانش از او بترسند.