سورۀ رعد

۲- ﴿بِغَيۡرِ عَمَدٖ﴾: بدون ستون.

۲- ﴿ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ﴾: استوایی‌که لایق او تعالی است.

۲- ﴿يُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَ﴾: همه عالم را به قدرت و حکمت اداره می‌کند.

۳- ﴿مَدَّ ٱلۡأَرۡضَ﴾: زمین را گسترده است به مشاهدۀ چشم.

۳- ﴿رَوَٰسِيَ﴾: کوه‌های پا برجا تا زمین تکان نخورد.

۳- ﴿زَوۡجَيۡنِ﴾: دو گونه.

۳- ﴿يُغۡشِي ٱلَّيۡلَ ٱلنَّهَارَ﴾: روز را با تاریکی شب می‌پوشاند یا به عکس.

۴- ﴿قِطَع﴾: قطعه‌ها با طبایع و صفات مختلف.

۴- ﴿نَخِيلٞ صِنۡوَانٞ﴾: درختهای خرمایی‌که از یک ریشه برویند.

۴- ﴿ٱلۡأُكُلِ﴾: خوردنی‌ها، میوه و دانه.

۵- ﴿ٱلۡأَغۡلَٰلُ﴾: غل و زنجیر.

۶- ﴿ٱلۡمَثُلَٰتُ﴾: عذاب فضیحت باری‌که دامنگیر امثال ایشان گردیده.

۶- ﴿مَغۡفِرَةٖ لِّلنَّاسِ﴾: نسبت به انسان پرده پوش است و به آنها مهلت می‌‌دهد.

۸- ﴿مَا تَغِيضُ ٱلۡأَرۡحَامُ﴾: آنچه را رَحم سقط می‌کند.

۸- ﴿بِمِقۡدَارٍ﴾: به اندازه و محدود که از آن تجاوز نمی‌کند.

۹- ﴿ٱلۡكَبِيرُ﴾: بزرگواری‌که همه اشیاء زیر دست او هستند.

۹- ﴿ٱلۡمُتَعَالِ﴾: برتر از همه چیز به قدرت خود [۳].

۱۰- ﴿سَارِب﴾: در راه خویش آشکار برود.

۱۱- ﴿لَهُۥ مُعَقِّبَٰتٞ﴾: برای حفظ او فرشتگان پی‌درپی می‌آیند.

۱۱- ﴿مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِ﴾: به فرمان خدا.

۱۱- ﴿مِن وَالٍ﴾: یار و یاور یا کسی‌که عهده‌دار امورایشان باشد.

۱۲- ﴿ٱلسَّحَابَ ٱلثِّقَالَ﴾: ابر سنگین و پر آب.

۱۳- ﴿شَدِيدُ ٱلۡمِحَال﴾: عذابی دشوار دارد یا بسیار قوی است.

۱۴- ﴿لَهُۥ دَعۡوَةُ ٱلۡحَقِّ﴾: دعوت حق، کلمه توحید از آن خداست.

۱۵- ﴿وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ﴾: به فرمان خدا گردن می‌نهد.

۱۵- ﴿ظِلَٰلُهُم﴾: سایه‌های آنها هم به فرمان خدا گردن می‌نهند.

۱۵- ﴿بِٱلۡغُدُوّ﴾: به اول روز.

۱۵- ﴿وَٱلۡأٓصَالِ۩﴾: به آخر روز.

۱۷- ﴿بِقَدَرِهَا﴾: به اندازه که حکمت خدا اقتضا کند.

۱۷- ﴿زَبَدٗا﴾: کف و خاشاک روی آب.

۱۷- ﴿رَّابِيٗا﴾: بلند آمده و پرباد.

۱۷- ﴿زَبَد﴾: آنچه وقت گداختن از فلزات جدا شود.

۱۷- ﴿جُفَآء﴾: دور انداخته یا پراکنده می‌شود.

۱۸- ﴿بِئۡسَ ٱلۡمِهَاد﴾: جهنم جایگاه بد است.

۲۲- ﴿يَدۡرَءُونَ﴾: دفع و گذشت می‌کنند.

۲۲- ﴿عُقۡبَى ٱلدَّارِ﴾: فرجام منزلگاه آخرت پسندیده، جنت است.

۲۵- ﴿سُوٓءُ ٱلدَّارِ﴾: عاقبت زشت آن، دوزخ.

۲۶- ﴿يَقۡدِر﴾: روزی هرکه را بخواهد به اقتضای حکمتی کم می‌کند.

۲۶- ﴿مَتَٰعٞ﴾: چیز اندک و ناپایدار.

۲۷- ﴿أَنَابَ﴾: قلباً به خدا رجوع کند.

۲۹- ﴿طُوبَىٰ لَهُمۡ﴾: در آخرت زندگانی برای آنها خوش است.

۲۹- ﴿حُسۡنُ مَ‍َٔاب﴾: بهترین مرجع و جای بازگشت.

۳۰- ﴿إِلَيۡهِ مَتَابِ﴾: توبه و بازگشت من تنها به سوی خداست.

۳۱- ﴿أَفَلَمۡ يَاْيۡ‍َٔسِ﴾: آیا ندانسته‌اند و برای شان آشکار نشده است.

۳۱- ﴿قَارِعَة﴾: مصیبتی‌که آنها را به اقسام بلاها بکوبد.

۳۲- ﴿فَأَمۡلَيۡت﴾: مهلت دادم و امنیت و راحت ایشان را طولانی ساختم.

۳۴- ﴿وَاق﴾: نگاهدارنده و پناه دهنده.

۳۵- ﴿أُكُلُهَا دَآئِمٞ﴾: میوه‌های آن دایمی‌است.

۳۶- ﴿إِلَيۡهِ مَ‍َٔابِ﴾: بازگشت من برای جزا تنها به‌سوی خداست.

۳۸- ﴿لِكُلِّ أَجَلٖ كِتَابٞ﴾: به حکمت بالغه الهی برای هر زمانی حکمی تعیین شده است.

۳۹- ﴿أُمُّ ٱلۡكِتَٰبِ﴾: لوح محفوظ یا علم الهی.

۴۱- ﴿لَا مُعَقِّبَ لِحُكۡمِهِۦ﴾: هیچ کس نمی‌تواند حکم او را رد یا باطل کند.

[۳] این یکی از معانی علو است که برای الله سبحانه به اثبات رسیده است زیرا او با چیرگی و با ذات خویش بالاتر از آفریده‌هایش قرار دارد. (برگرفته از مقاله‌ «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشته‌ای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).