سورۀ شمس

۱- ﴿وَٱلشَّمۡسِ_: به آفتاب قسم.

۱- ﴿وَضُحَىٰهَا﴾: به روشنایی آن قسم.

۲- ﴿تَلَىٰهَا﴾: بعد از غروب آفتاب ماه پرتو افشاند.

۳- ﴿جَلَّىٰهَا﴾: آفتاب را بر بینندگان آشکار کند.

۴- ﴿يَغۡشَىٰهَا﴾: هنگام غروب، آفتاب را پنهان کند و کرانه‌های آسمان تاریک گردد.

۵- ﴿مَا بَنَىٰهَا﴾: خدای‌که آسمان را آفرید.

۶- ﴿مَا طَحَىٰهَا﴾: ذاتی‌که زمین را گسترد و نرم و هموار ساخت.

۷- ﴿مَا سَوَّىٰهَا﴾: ذاتی‌که اعضای وی را متناسب ساخت و نیرو بخشید.

۸- ﴿فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا﴾: سرکشی، طاعت و خیر و شر او را.

۹- ﴿قَدۡ أَفۡلَحَ﴾: به خواسته‌اش دست یافت و رستگار شد، جواب قسم است.

۹- ﴿مَن زَكَّىٰهَا﴾: کسی‌که نفس را تزکیه کرد و به پرهیزگاری افزود.

۱۰- ﴿قَدۡ خَابَ﴾: زیانمند شد.

۱۱- ﴿بِطَغۡوَىٰهَآ﴾: به سبب گمراهی و بیدادگری‌های خود.

۱۲- ﴿ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا﴾: شقی‌ترین آنها به سرعت بر خاست که پی شتر را ببرد.

۱۳- ﴿نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا﴾: از بریدن پی شتر و دست درازی به سهم آب آن برحذر باشید.

۱۴- ﴿فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ﴾: نابودشان ساخت و همه را دچار عذاب کرد.

۱۴- ﴿فَسَوَّىٰهَا﴾: همه را یکسان هلاک کرد.

۱۵- ﴿عُقۡبَٰهَا﴾: از فرجام این مجازات.